Η Ελένη Τοπαλούδη θα γινόταν 25 χρόνων, χθες, Σάββατο, εάν οι δύο καταδικασθέντες δολοφόνοι δεν της στερήσουν το δικαίωμα στη ζωή και οι γονείς της βρέθηκαν στον τάφο της στο Διδυμότειχο, κρατώντας μία τούρτα με τον αριθμό 25.
Παράλληλα, η Κούλα Αρμουτίδου, η μητέρα της άτυχης κοπέλας συγκλονίζει με τις αναρτήσεις της στο προφίλ της στο facebook.
Στις αναρτήσεις αναφέρει «Ελένη μου σήμερα νιώθω να αιμορραγεί η καρδιά μου. Πονάει πολύ. Ελένη νιώθω τόσο άδεια την ψυχή μου. Λαχτάρησα τόσο πολύ την όμορφη συντροφιά σου.Λαχτάρησα τη μορφή σου,τα όμορφα και εκφραστικά μάτια σου που πρόδιδαν την ευαίσθητη ψυχή σου. Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να αναπληρώσει κάτι από αυτά που είχες. Ούτε μπορεί να πάρει τη θέση σου. Πάντα θα είσαι η μοναδική μου αγάπη,η ξεχωριστή,η αναντικατάστατη,η αιώνια και η παντοτινή.
Ελένη μου,κοριτσάκι μου μικρό όλες μας τις αναμνήσεις τις φυλάω στα τρίσβαθα της ψυχής μου και τις κουβαλάω πάντα μαζί μου, αλλά μωράκι μου, παιδάκι μου καλό, θα τις έχω και στο μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας. Τότε θα βρεθούμε, θα αγκαλιαστούμε και δε θα μας χωρίσουν σαδιστές, μισογυνηδες, τέρατα και κτήνη αυτής της κοινωνίας, στυγνοί δολοφόνοι, φονιάδες. Περιμένω φονιάδες να έρθει η τιμωρία εκ των Άνωθεν. Γι’αυτό τον καθημερινό θάνατο εύχομαι ο Θεός και η μάνα Παναγία να κάνει το θαύμα της. Όσοι στείλανε στον τάφο, το δικό μου το παιδί να πληρώσουν όλοι τους».
Ο Γιάννης Τοπαλούδης, μιλώντας στην ΕΡΤ και στην εκπομπή «Μαμά-δες», για την έκθεση «She’s gone», που αποτελείται από ρούχα που φορούσαν δολοφονημένες γυναίκες και στην οποία φιλοξενείται ένα ρούχο της Ελένης, μοιράζεται τα μηνύματα που θέλει να σταλούν από τα ρούχα της, αλλά και το πόσο δυσκολεύτηκε να τα αποχωριστεί για να σταλούν στην έκθεση.
Όπως επεσήμανε «ήταν ανυπέρβλητη ψυχική δυσκολία τη στιγμή που βάζαμε στο δέμα τα ρούχα της Ελένης για να τα στείλουμε στην Αθήνα. Ήταν σαν να αποχωριζόμαστε ένα κομμάτι της ψυχής μας. Πλέον κάθε αντικείμενο, κάθε φωτογραφία, ακόμα και οι τελευταίες τρίχες και τα αποτσίγαρα που έχω κρατήσει από τότε δίνουν την ψυχή της μέσα στο σπιτικό μας και δύσκολα τα αποχωριζόμαστε. Και τα τελευταία αποτσίγαρα δίνουν την ψυχή μας μέσα στο σπιτικό μας. Τις πρώτες ημέρες που ήμασταν στη Ρόδο μέσα στον ψυχικό χαμό, είχα πει ότι εύχομαι να μην υπάρξει άλλη Ελένη. Δυστυχώς, έμεινε αυτό μία ευχή και μόνο. Περισσότερο μιλάει η μαμά της Ελένης με γονείς άλλων δολοφονημένων παιδιών, μιλάει πολύ με τη μαμά του Βαγγέλη του Γιακουμάκη, αλλά και με τη Μάγδα, τη μητέρα του Παύλου Φύσσα».