Ένας Γερμανός στρατιώτης, ο Ιωσήφ Μπλέχινγκερ, έσωσε μία ολόκληρη ελληνική πόλη από την καταστροφή στην κατοχή, άλλαξε το όνομά του και δεν έφυγε ποτέ από την Ελλάδα.
Ο μεγάλος Φιλέλληνας, που άλλαξε το όνομά του σε Ηλίας Κόκκινος, ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που όταν ήρθε στην Ελλάδα προσέφερε μεγάλο καλό.
Γεννηθείς το 1911, σε μία πόλη στα σύνορα της Δρέσδης, βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος και ονομάστηκε Ηλίας Κόκκινος, από το όνομα του πρώτου Λαμιώτη που σκοτώθηκε στο αλβανικό μέτωπο.
Η μητέρα του κατάγονταν από την Τσεχία, ο πατέρας του από την Αυστρία και αυτός Γερμανός υπήκοος. Σε ηλικία 30 χρόνων ξέσπασε ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να στρατολογηθεί στον γερμανικό στρατό.
Αρχικά υπηρέτησε στην Πολωνία και ύστερα μετατέθηκε στην Ελλάδα, η οποία βρισκόταν υπό την γερμανική κατοχή και ο Μπλέχινγκερ ανέλαβε τη θέση του υπεύθυνου κλειδούχου στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λαμίας.
Παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στις υπηρεσίες του γερμανικού στρατού, ο Μπλέχινγκερ δεν ήταν Ναζί και όσο μπορούσε βοηθούσε τον κατοίκους της περιοχής, καθώς δεν εμπόδιζε τους Λαμιώτες να κλέβουν τα τρόφιμα των Γερμανών από τα βαγόνια και απελευθέρωσε πολλούς Έλληνες που θα εκτελούνταν, ενώ συνεργάστηκε με τον ΕΑΜ και ενημέρωνε τους αντάρτες για τις ενέργειες των Γερμανών.
Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι οι άρρωστοι Έλληνες που μεταφέρθηκαν με τα γερμανικά τρένα νύχτα στην Λαμία, ενώ η πράξη του να εμποδίσει την καταστροφή της Λαμίας, που σχεδίασαν οι Γερμανοί, ήταν το αποκορύφωμα της δράσης του. Τελικά, στις 18 Οκτωβρίου 1944, οι Γερμανοί εγκατέλειψαν τη Λαμία.
Στην πόλη παρέμειναν μόνο πέντε Γερμανοί, με εντολή να ανατινάξουν όσα κτίρια και εγκαταστάσεις της πόλης μπορούσαν, όταν τα στρατεύματα θα έχουν απομακρυνθεί και έτσι, τα πυρομαχικά τοποθετήθηκαν στις αποθήκες του στρατοπέδου, προκειμένου να εκραγούν τις πρωινές ώρες.
Ωστόσο, ο Γερμανός στρατιώτης έμαθε από τις προηγούμενες μέρες τις επιδιώξεις των Γερμανών και το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου, μαζί με έναν Ιταλό, τον Μάριο, πήγε στο στρατόπεδο και έκοψε τα καλώδια των εκρηκτικών.
Στη συνέχεια, οι ΕΑΜίτες φρόντισαν να τον φυγαδεύσουν μακριά από το στρατόπεδο, κοντά στο χωριό Αυλάκι και το επόμενο πρωί, οι κάτοικοι μαζεύτηκαν στην εκκλησία για να γιορτάσουν την γιορτή του Αγίου Λουκά.
Ο Μπλέχινγκερ δεν έφυγε ποτέ ξανά από την Ελλάδα, παντρεύτηκε την Αγγελική Καρακώστα και απέκτησε έναν γιο, ασχολήθηκε με τη βυζαντινή αγιογραφία και πέθανε το 1995.
Ταπεινός μέχρι το τέλος, ποτέ δεν επιδείκνυε τις πράξεις του και όταν του ζητούσαν να μιλήσει έλεγε «γράψτε πως είμαι Έλληνας δημοκράτης, τίποτε άλλο».