Στο εδώλιο για φόνο και ο προπάππους της Ρούλας Πισπιρίγκου – Είχε σκοτώσει τερματοφύλακα σε αγώνα
Νέες πληροφορίες που σοκάρουν έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας για την προφυλακισμένη για τον θάνατο της κόρης της, που είναι ύποπτη και για τους θανάτους των άλλων δύο παιδιών της, Ρούλα Πισπιρίγκου, αλλά και για την οικογένειά της.
Φαίνεται πως σχεδόν κάθε γενιά της οικογένειας Πισπιρίγκου συνδέεται και με δολοφονίες ανθρώπων, αν και η τελευταία που είδε το φως της δημοσιότητας ήταν εξ’ αμελείας, από αθλητικό ατύχημα.
Υπενθυμίζεται ότι ο παππούς της Ρούλας Πισπιρίγκου είχε πνίξει τη γιαγιά της, που είχε το ίδιο όνομα με εκείνη, το 1965, και είχε καταδικαστεί.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα flamis.gr, ακόμη και προπάππους της Ρούλας Πισπιρίγκου, είχε κατηγορηθεί το 1932 για τον θάνατο τερματοφύλακα στην Πάτρα.
Ο Γιάννης Φωτίου (1915-1932) ήταν ο πρώτος νεκρός Έλληνας ποδοσφαιριστής. Το όνομά του είναι μάλλον άγνωστο στη συντριπτική πλειοψηφία του φίλαθλου κόσμου της Ελλάδος. Ο Γιάννης Φωτίου υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχασε την ζωή του σε επίσημο αγώνα και μάλιστα σε ηλικία μόλις 17 ετών.
Το τραγικό ατύχημα συνέβη την Κυριακή 29 Μαϊου 1932 στο γήπεδο του Ολυμπιακού Πατρών στον αγώνα Απόλλων Πατρών -Εθνικός Πατρών στα πλαίσια του πρωταθλήματος της Β’ κατηγορίας της Ε.Π.Σ.Πατρών .
Ο Γιάννης Φωτίου ήταν ο τερματοφύλακας του Απόλλωνα ο οποίος με νίκη στο συγκεκριμένο ματς θα ισοβαθμούσε στην πρώτη θέση της βαθμολογίας με τον Ηρακλή Πατρών. Ο Τύπος της εποχής περιγράφει το τραγικό συμβάν με πρωταγωνιστή τον ποδοσφαιριστή της αντίπαλης ομάδας Πισπιρίγκο:
«Κατά το 6ο λεπτό ο Πισπιρίγκος του Εθνικού τριπλάρων τρεις διαδοχικώς αντιπάλους ευρέθη μόνος προ του τερματοφύλακος Φωτίου εις απόστασιν 7-8 μέτρων. Πλην λόγω της ταχύτητας του η μπάλα του ξέφυγε κατά 2-3 μέτρα. Τότε ο τερματοφύλαξ και κυνηγός ώρμησαν προς αυτήν και την επλησίασαν ταυτοχρόνως. Ο Φωτίου ευρισκόμενος εις μεγαλυτέραν απ’ αυτής απόστασιν έκαμε πλονζόν ταχύτατον και καθ’ ην στιγμήν συνελάμβανε τη μπάλα εδέχετο κτύπημα του Πισπιρίγκου, επιχειρίσαντος να σουτάρει, εις το στήθος. Ο τελευταίος εσωριάσθη λόγω της ταχύτητος του εις ικανήν απόστασιν ενώ ο Φωτίου έμενε άπνους με την μπάλα αγκαλιασμένη….Ο αγών διακόπη και ο παρευρισκόμενος ιατρός κ. Μπίμπης, μέλος του Δ.Σ. της Ε.Π.Σ.Πατρών επιστοποίησε τον θάνατον του ατυχούς τερματοφύλακος. Η γενομένη νεκροψία απέδειξε ότι το κτύπημα του στήθους ήτο ισχυρότατον και επέφερε συγκοπήν της καρδίας του παθόντος»!
Ο Γιάννης Φωτίου ήταν ένα φτωχόπαιδο , ορφανός και από τους δυο του γονείς. Στην τελευταία του κατοικία τον συνόδευσε όλη η φίλαθλη Πάτρα. Η κηδεία του έγινε με έξοδα της Ε.Π.Σ.Πατρών η οποία διέθεσε το ποσό των 2000 δραχμών.
«Της νεκρωσίμου πομπής ηγήθη η Δημοτική Μουσική. Το φέρετρον εκράτουν εναλλάξ οι ποδοσφαιρισταί των διαφόρων σωματείων και τας ταινίας τούτου μέλη των Δ.Σ. των Σωματείων της Β’ κατηγορίας. Ηκολούθουν ασκεπείς οι παίκται του Απόλλωνος και μετ’ αυτούς των λοιπών ομάδων , τα Συμβούλια των Σωματείων της Ε.Π.Σ.Πατρών και πλήθος κόσμου.»
Η μοίρα έπαιξε όμως ασχημα παιχνίδια και για τον Πισπιρίγκο που άθελα του έγινε η αιτία να χαθεί η ζωή του νεαρού Φωτίου. Διαβάζουμε στον τύπο για τον Πισπιρίγκο:
«Προ έτους παραιτηθείς από τον Αχιλλέα εις ον ανήκε μετεγράφη εις τον Εθνικόν τιμωρηθείς δια τούτο παρά της Ε.Π.Σ.Πατρών με ετήσιον αποκλεισμόν. Η ποινή του έληξε την προηγούμενη του αγώνος και ο αγών στον οποίο συνέβη το μοιραίο ατύχημα ήτο ο πρώτος μετά την λήξιν της ποινής του».
Μετά από ανακρίσεις τελικά δικάστηκε για φόνο εξ αμελείας με ποινή φυλάκισης λίγων μηνών.