Η μοναχή Θαβωρία κατάγεται από την Κρήτη, αλλά πολύ νωρίς αφιερώθηκε στον Θεό και πήγε στο όρος Θαβώρ, όπου εκεί ζει όλα τα χρόνια της μοναστικής της διαδρομής.
Είχε την ευλογία και το χάρισμα να αγιογραφεί κι έτσι όλα τα χρόνια το διακόνημά της στο μοναστήρι, ήταν να αγιογραφεί εικόνες για τα μοναστήρια των Ιεροσολύμων, του Πατριαρχείου αλλά και άλλων Μονών στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Το 2012 όμως είχε ένα πρόβλημα με τα μάτια της εξαιτίας του οποίου έχασε το φως της. Όμως εκείνη δεν άφησε τις εικόνες της και ώσπου να τυφλωθεί τελείως συνέχιζε να αγιογραφεί.
Μάλιστα εκείνη την περίοδο μέχρι την απόλυτη τύφλωσή της αγιογραφούσε την εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας, την οποία όμως δεν είχε τελιώσει όταν το μεγάλο πρόβλημα με τα μάτια της είχε επιδεινωθεί.
Κάτι μέσα της την οδήγησε να δώσει την εικόνα και όχι να την κρατήσει κοντά της.
Ζήτησε να την πάρουν στην Ναζαρέτ όπου όσο η εικόνα έμεινε εκεί και επιτέλεσε πολλά θαύματα ακόμη και σε Μουσουλμάνους, γεγονός που έκανε την εικόνα ξακουστή και πλήθος κόσμου άρχισε να πηγαίνει για να την προσκηνύσει.
Η Γερόντισσα όμως έλαβε την πληροφορία μέσα της να την στείλει στην Ελλάδα για ευλογία. Πράγματι, η εικόνα έφθασε στη Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο του 2012 και πήγαινε από σπίτι σε σπίτι, όπου σκορπούσε την παρηγοριά και θεράπευε τους ανθρώπους που είχαν ανάγκη.
Το γεγονός το πληροφορήθηκε και η Καθηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Γεωργίου και Παναγίας Παραμυθίας Ανύδρου Γερόντισσα Ιωάννα .
Ζήτησε από την κυρία που είχε μεταφέρει την εικόνα στην Ελλάδα με την ευλογία της Μοναχής να την φέρει και στο Μοναστήρι την εικόνα για ευλογία.
Η κυρία αυτή ανταποκρίθηκε στην παράκληση της Γερόντισσας και έφερε την εικόνα στο Μοναστήρι για λίγες μέρες στο πανηγύρι της Μονής στις 21 Ιανουαρίου του 2013.
Την ημέρα που ήταν προγραμματισμένο να επιστρέψει η εικόνα στην Θεσσαλονίκη και την ώρα που κατεβάζανε οι μοναχές την εικόνα από τα κελλιά στην εκκλησία συνέβη το εξής θαυμαστό γεγονός.
Χιλιάδες πουλιά, αμέτρητα πουλιά, συγκεντρώθηκαν και πετούσαν χαρούμενα ακριβώς πάνω από τη Μονή.
Κατά διαστήματα χωρίζονταν σε κοπάδια και κατέβαιναν στις ρεματιές, στα χωράφια και στους ελαιώνες της περιοχής και μετά από λίγο όλα μαζί πάλι συγκεντρώνονταν πάνω από το Μοναστήρι και συνέχιζαν το χαρούμενο πέταγμά τους, σαν ενα αόρατο χέρι να τα κατηύθυνε.
Ήταν κάτι το καταπληκτικό και ανερμήνευτο μια που βρισκόταν στην καρδιά του χειμώνα και δεν μπορούσε να γίνει λόγος για αποδημητικά πουλιά.
Όταν μάλιστα η εικόνα έφθασε μπροστά στην εκκλησία, όλα εκείνα τα πουλιά έπεσαν στο έδαφος μέσα στους κήπους και στα παρτέρια της Μονής για να προσκυνήσουν την Μητέρα του Κυρίου.
Το φαινόμενο, που δεν είχε το προηγούμενό του ούτε επαναλήφθηκε κατόπιν, ήταν ένα σημάδι για την ευλογία που θα ακολουθούσε.
Όταν το απόγευμα ήρθε η κυρία να παραλάβει την εικόνα και πληροφορήθηκε το θαύμα με τα πουλιά, ήχησαν στ’ αυτιά της τα λόγια της Γερόντισσας Θαβωρίας.
—Πάρτε την εικόνα στη Ελλάδα και η Παναγία θα σας δείξει που θέλει να μείνει.
Δεν χωρούσε αμφιβολία· το μοναστήρι ήταν το σπίτι της και εκεί ήθελε η Παναγία να μείνει· και έμεινε.
Από τότε η Ιερά Μονή πλουτίζεται και με δεύτερο θαυματουργό αντίγραφο της Παναγίας Παραμυθίας προς μεγάλη χαρά της Γερόντισσας Θαβωρίας.
Την μοναχή την συναντήσαμε στο Όρος Θαβώρ κι εκεί μας διηγήθηκε από πρώτο χέρι την ιστορία που έγινε γνωστή παντού.
Μάλιστα η μοναχή Θαβωρία μετά την παραμονή της εικόνας στο μοναστήρι στην Θεσσαλονίκη είδε το φως της και μετά από αυτό τραγούδησε ένα τραγούδι το οποίο εμπνεύστηκε η ίδια και έγινε γνωστό μέχρι και στην Κίνα.
Η μοναχή Θαβωρία, σήμερα έχοντας πια το φως της συνεχίζει να αγιογραφεί και να ευχαριστεί την Παναγία που την χρησιμοποίησε για να κάνει τόσα θαύματα.
Στο όρος Θαβώρ σήμερα, στο όρος της μεταμόρφωσης του Κυρίου όπου μονάζει η ίδια, πλήθος κόσμου την επισκέπτεται για να ακούσει το τραγούδι της και την ιστορία της.
