Ειρήνη Αργύρη – Χίος: Πρόκειται για την κεντρική Λιμενάρχη της Χίου, η οποία έχει πραγματοποιήσει μια μακρά πορεία στο σώμα ασφαλείας του Λιμενικού. Συγκεκριμένα, έχει χαράξει μια πορεία 16 χρόνων. Πλέον φέρει το βαθμό της αντιπλοιάρχου του Λιμενικού Σώματος (Τεχνικού).
Για τους λάτρεις τον στατιστικών, αποτελεί την πρώτη γυναίκα κεντρική Λιμενάρχη. Η ίδια είναι μητέρα ενός ανήλικου κοριτσιού και προσπαθεί να συνεισφέρει τόσο στη δουλειά της, όσο και στο σπίτι της.
«Αν η Έλλη δεν είχε αποδεχτεί αυτό που είμαι εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι αυτό που είμαι. Αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος με οδηγό ζωής το ήθος, την αξιοπρέπεια, την ευρύτητα αντίληψης, το σεβασμό στον πολίτη και στα ανθρώπινα δικαιώματα» υποστηρίζει. Ό,τι δηλαδή με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο, εργαζόμενο, ένστολη πολίτη», αναφέρει η Ειρήνη Αργύρη.
Υπηρετεί περισσότερα από δεκατρία χρόνια στη Χίο. Έχει υπηρετήσει και ως υπολιμενάρχης για δύο χρόνια, πριν προαχθεί στη θέση του λιμενάρχη. Η ίδια χαρακτηρίζει τον εαυτό της, χαμηλών τόνων, αλλά και τυχερή. Στη δουλειά, οι άνδρες την αντιμετωπίζουν, με σεβασμό. Δούλεψε μαζί τους στην πρώτη γραμμή.
Ειρήνη Αργύρη – Χίος: Σημαντικά κομμάτια της συνέντευξής της:
Για το αν τα κατάφερε, είπε: «Πιστεύω πως ναι, τα κατάφερα. Και δεν είχε να κάνει με το ότι είμαι γυναίκα αλλά με το ότι είμαι απόλυτα πειθαρχημένο άτομα».
Για την προσφυγική και ανθρωπιστική κρίση στη Χίο, τόνισε: «Ήταν σταθμός στην καριέρα μου και στη ζωή μου όλη αυτή η κατάσταση. Θυμάμαι τον Απρίλιο του 2015, με ροές 1000 ατόμων, να επιχειρούμε με συναδέλφους από το πρωί ως το βράδυ με γάντια και μάσκες.
Να καταγράφουμε αφίξεις. Τη μια μετά την άλλη. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς έγινε ετούτο που ζούσαμε και αναρωτιόμασταν πότε θα τελειώσει. Συνηθίσαμε. Προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να προσπαθούμε όλοι οι συνάδελφοι, άνδρες και γυναίκες, να τα καταφέρουμε. Να μην έχουμε θύματα, να μη ξεβράζει η θάλασσα μας νεκρούς».
Για την συγκίνηση, τον θυμό και την τύχη, που την περιέβαλαν, επεσήμανε: «Τρία χρόνια τώρα, έζησα μοναδικές στιγμές. Συγκινήθηκα και θύμωσα. Συγκινήθηκα όσο ποτέ. Και θύμωσα όσο ποτέ. Ήταν μοναδική εμπειρία ζωής για όλους μας όλα ετούτα. Και τα διαχειριστήκαμε όλοι μαζί αποφεύγοντας τις συγκρούσεις. Υπήρξαν στιγμές όπως τότε που καταλήφθηκε το λιμάνι της Χίου, που απείχαμε ελάχιστα από τη σύγκρουση. Σας είπα. Υπήρξα και τυχερή».
Για ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στη διαχείριση κρίσεων, όπως στις καταστροφές, η ίδια ανέφερε: «Η δουλειά μας δεν είναι παρά μια θητεία προσφοράς στο συνάνθρωπο, στα δύσκολα».
