Όπως έχει αναφέρει και ο Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάολο Κέλιο “Μπορείς να τυφλωθείς, αν βλέπεις όλες τις μέρες ίδιες. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, κάθε μέρα φέρνει ένα δικό της θαύμα. Το θέμα είναι να μπορέσεις να δεις το θαύμα.” Το τι θεωρεί ο καθένας θαύμα είναι υποκειμενικό αλλά σίγουρα μπορούμε να καταλήξουμε όλοι πως κάποια γεγονότα δεν έχουν λογική εξήγηση και προκαλούν τον θαυμασμό μας και την περιέργεια μας.
Ένα από τα αυτά τα θαύματα είναι αυτό της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Στο δεξιό μέρος της εκκλησίας της Παναγίας της Προυσιώτισσας στον Προυσσό Καρπενησίου, υπάρχει ένας τρομερός γκρεμός ο οποίος καταλήγει σε έναν βαθύτατο βάραθρο.
Αν πέσει κάποιος από εκεί είναι σίγουρο πως θα σκοτωθεί. Αλλά και μόνον να πλησιάσεις κοντά και να δεις προς τα κάτω, δεν μπορείς να το αντέξεις από τον φόβο και φεύγεις πίσω έντρομος.
Μία φορά, κατά την μέρα κατά την οποία γίνεται η σύναξη της Μονής, δηλαδή η πανήγυρη της στις 23 Αυγούστου, έτυχε να στέκει στο επικίνδυνο αυτό σημείο η γυναίκα κάποιου Ιερέως η οποία κρατούσε το βρέφος της στην αγκαλιά της.
Λόγω, όμως, του συνωστισμού σπρώχθηκε και γκρεμίστηκε σ’ αυτό το «θανατηφόρο χάος» μαζί με το παιδί της και έπεσε σ’ αυτόν τον απότομο γκρεμό και λάκκο.
Ο κόσμος όταν είδε τι συνέβη στεναχωρήθηκε, ενώ οι συγγενείς της έτρεξαν μαζί με έναν ιερομόναχο από άλλο σημείο προς τον πάτο του βαράθρου για να μαζέψουν τα λείψανά τους και να τους κηδέψουν.
Αλλά όταν έφτασαν στο σημείο αυτό του λάκκου, είδαν την πρεσβυτέρα την οποίαν θεωρούσαν νεκρή, να κάθεται σε μια πέτρα και να θηλάζει το παιδί της. Και μάλιστα χωρίς να έχει τραυματιστεί καθόλου ούτε η ίδια ούτε το βρέφος.
Έκπληκτοι από το γεγονός αυτό την παρέλαβαν και την οδήγησαν πίσω στο Μοναστήρι.
Όταν την ρώτησαν να τους πει τι ακριβώς συνέβη κατά την ώρα της πτώσης, και πώς έμεινε αβλαβής, τους είπε:
– Όταν έπεσα κάτω στον γκρεμό, δεν πρόφτασα να πω τίποτε παρά μόνον τούτο «Παναγία μου Προυσιώτισσα, βοήθησε με». Η δε Κυρία Θεοτόκος όπως βλέπετε με φύλαξε, και μένα και το παιδί μου.