Με την κρητικοπούλα κοπέλα μου γνωριστήκαμε σε μια ταβέρνα στην πόλη των Χανίων πριν λίγο καιρό. Λεπτή, ψηλή, μελαχρινή, χόρευε τόσο καλά το πεντοζάλι που με ζάλισε.
Έπιασα κι εγώ το χέρι της στο χορό και δεν σταματήσαμε μέχρι τελικής πτώσης.
Ανακαλύψαμε ότι μας αρέσουν τα καλά παραδοσιακά φαγητά, ειδικά οι μπουμπουριστοί χοχλιοί και το αντικριστό, αλλά φυσικά και οι παραδοσιακοί κρητικοί χοροί. Ο Καστρινός και το πεντοζάλι είναι οι αγαπημένοι μας.Της ζήτησα να ξανασυναντηθούμε και δέχτηκε.Αυτό που θα σας αποκαλύψω παρακάτω δεν το βάζει ο νους σας.
Την επόμενη φορά που βρεθήκαμε, θέλησα να φανώ γαλαντόμος.Έπιασα το υπέροχο, λεπτό, αλαβάστρινο χέρι της για να το φιλήσω. Λοιπόν! Μύριζε κρεμμύδι και γύρο! Δεν είπα τίποτα αλλά κάτι με χάλασε μέσα μου.Τόσο όμορφη κοπέλα, την είχα φανταστεί να μυρίζει γιασεμί και γαρδένια. Μυρωδιά από πιτόγυρο,ποτέ! Τι ανακάλυψα;
Ανακάλυψα τότε ότι της αρέσει πολύ και το πιτόγυρο! Εγώ βέβαια είμαι της ελαφριάς κλασικής κουζίνας και κυρίως της κρητικής.Πιτόγυρο δεν έχω φάει σχεδόν ποτέ!Από την φύση μου εγώ είμαι πολύ ευαίσθητος στις μυρωδιές.
Δεν αντέχω τις βαριές μυρωδιές και κυρίως δεν μπορώ να μυρίσω κρεμμύδι! Πόσο μάλλον να φιλήσω και γυναικείο χέρι που μυρίζει κρεμμύδι.
Νίκος
