Μία απελπισμένη γυναίκα θα περάσει διαφορετικό Πάσχα από τα προηγούμενα, αφού μαζεύει χρήματα για να πληρώσει τον λογαριασμό ρεύματος, καθώς, επίσης, η ψυχολογία της έχει επηρεαστεί από όλα όσα συμβαίνουν.
“Επειδή ακριβώς θέλω να κρατήσω το φως της αλήθειας μέσα μου όπως διαβάζω στις είχες των ημερών, ήθελα να σας αποκαλύψω ότι φέτος, δε μπόρεσα να πάω στην περιφορά του επιταφίου, δεν έβαψα αυγά αλλά αγόρασα μερικά έτοιμα για το καλό, δε ξέρω που θα κάνω ανάσταση και Κυριακή του Πάσχα.
Έχω έναν καημό μέσα μου για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας τον τελευταίο καιρό και δεν έχω διάθεση για τίποτα. Ούτε φυσικά μπορώ να τον καταπιώ η να τον αγνοήσω.
Μαζεύω να πληρώσω το λογαριασμό του ρεύματος και δε θα κάνω φέτος το πασχαλινό τραπέζι που έκανα συνήθως, γιατί κι αυτό μπελάς μου φαίνεται, ούτε θ’ αγοράσω δώρα για τα παιδιά. Αντιθέτως θα κρατήσω το χαρτζιλίκι που τους έδωσε η γιαγιά για να τσοντάρω στα 835 του ρεύματος.
Η απελπισμένη γυναίκα δεν ακολούθησε τα έθιμα του Πάσχα
Όλοι θα ψήσετε τ αρνάκια στη σούβλα, κάπου θα πάτε, κάτι θα κάνετε για να ξεχάσετε και για να μη φανεί ότι δε κάνατε και τίποτα, αλλά μέσα σας όλοι πιστεύω ότι νιώθετε πάνω κάτω το ίδιο κενό. Είμαστε άνθρωποι υγιείς με όρεξη για δουλειά και δε ξέρει κάνεις πως φτάσαμε εδώ! Να δουλεύουμε σκληρά για να πληρώνουμε μόνο λογαριασμούς. Στα 50 να μας χαρτζιλικώνουν οι γονείς μας.
Ο εχθρός αόρατος στο μεταξύ. Όσο και να δείχνουμε τα ωραία μας τσουρέκια και τ’ αυγά, κι όσα χαμόγελα κι αν απαθανατίσουμε στο πασχαλινό μας τραπέζι μέσα μας νιώθουμε λίγο πολύ το ίδιο. Όλοι μας.
Θα μου πείτε: και τι; με την απελπισία κέρδισε κανείς τίποτα; Η αλήθεια είναι πως όχι.
Αλλά δε χρειάζεται να κοροϊδεύουμε τους άλλους. Πολύ περισσότερο τον ίδιο μας τον εαυτό!
Ζήτω συγγνώμη αν σας προβλημάτισα γιατί δε συνηθίζω τέτοια συμπεριφορά αλλά είχα ένα ξέσπασμα κι ήθελα να το βγάλω από μέσα μου για να μη μου κάνει κακό. Σε λίγη ώρα θα μαι σίγουρα καλύτερα”.
