Χούλα Χουπ – Αληθινή ιστορία: Πρόκειται για μία παιδική και αθλητική δραστηριότητα, η οποία είναι πολύ παλιά. Μάλιστα, είναι τόσο παλιά που πιστεύεται πως είναι παλαιότερη κι από τις περισσότερες παγκόσμιες θρησκείες. Επιπλέον, λέγεται πως συνδέεται ακόμη και με την Αρχαία Ελλάδα. Παρακάτω ακολουθούν πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζετε για το Χούλα Χουπ.
Χούλα Χουπ – Αληθινή ιστορία: Η αθλητική δραστηριότητα στην Αρχαία Ελλάδα
Αν έπρεπε, λοιπόν, να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να εντοπίσουμε την πρώτη υποτυπώδη ύπαρξη και χρήση του χούλα χουπ θα έπρεπε να ταξιδέψουμε χιλιάδες χρόνια πίσω. Θα έπρεπε να παρατηρήσουμε τα παιδιά της αρχαίας Αιγύπτου να παίζουν με στεφάνια από αποξηραμένα αμπέλια. Χωρίς καμία αμφιβολία ο τρόπος που έπαιζαν με αυτά ήταν σχεδόν ο ίδιος με αυτόν που έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Απλά, η κύρια ενασχόλησή τους με αυτά ήταν να τα σπρώχνουν στο δρόμο με ένα μπαστούνι. Σκοπός ήταν να κυλάνε συνεχώς, χωρίς να πέσουν κάτω.
Στους πολιτισμούς της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης ο συγκεκριμένος κύλινδρος παρέμεινε ένα δημοφιλές παιχνίδι. Οι Αρχαίους Έλληνες διακοσμούσαν τους μεταλλικούς κρίκους τους με κουδούνια και να μην τους θεωρούν μόνο παιδικά παιχνίδια.
Οι Αρχαίοι Έλληνες αναφερόντουσαν σε αυτά με τη λέξη «τροχός». Αντίθετα, χρησιμοποιήθηκε τόσο για την γυμναστική τους, όσο και για χορό με διαφορετική τεχνική. Μάλιστα, θεωρούνταν μια αρκετά δημοφιλής μορφή αναψυχής και άσκησης. Δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ ως άθλημα σε μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις.
Τα συγκεκριμένα στεφάνια λοιπόν, που επίσης ονομάζανε και κρίκους, πιθανότατα ήταν κατασκευασμένα από χαλκό ή σίδηρο. «καθοδηγούνταν» από τους χειριστές τους από ένα ελατήριο. Το μέγεθός των στεφανιών εξαρτιόταν από το ύψος του εκάστοτε παίκτη. Αυτό, διότι έπρεπε να φτάνει μέχρι το επίπεδο του στήθους.
Χούλα Χουπ – Αληθινή ιστορία: Κι άλλες πληροφορίες για τη σχέση του με την Αρχαιότητα
Το συγκεκριμένο άθλημα θεωρήθηκε αρκετά ευεργετικό. Γι αυτό και συστηνόταν από τον Ιπποκράτη για την εκγύμναση του σώματος όσων δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν σε έντονη άσκηση.
Οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν κατά τον ίδιο τρόπο. Αντίθετα, οι Εσκιμώοι μάθαιναν στα παιδιά τους ψάρεμα. Μέσα από τα στεφάνια τους δείχνανε πώς να έχουν καλύτερο στόχο, περνώντας τα καλάμια μέσα από αυτά. Κατά τον Μεσαίωνα τα παιδιά εφηύραν ακόμη μία χρήση των στεφανιών. Πηδούσαν μέσα σε αυτά σαν να παίζουνε σκοινάκι. Αντίθετα, τον 14ο αιώνα το χούλα χουπ είχε σαρώσει την Αγγλία, με τους γιατρούς της χώρας να το χαρακτηρίζουν ακόμη και επικίνδυνο για την υγεία.
Ήταν οι Βρετανοί ναυτικοί. Ωστόσο, τρεις αιώνες αργότερα έδωσε στα συγκεκριμένα στεφάνια την ονομασία χούλα χουπ (Hula Hoop). Ήταν κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού τους στη Χαβάη. Παρατήρησαν τους κατοίκους του νησιού να χορεύουν τον παραδοσιακό χορό Χούλα. Οι κινήσεις προσιδιάζαν πολύ σε αυτές της μέσης όταν κάποιος έπαιζε με τα στεφάνια. Έτσι, γεννήθηκε η ονομασία, με την οποία είναι μέχρι σήμερα γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Χούλα Χουπ – Αληθινή ιστορία: Η δημιουργία και η εξάπλωσή του στη σύγχρονη κοινωνία
Ήταν το 1958 όταν η αμερικάνικη εταιρεία «Wham-O» λάνσαρε στην αγορά το πλαστικό στεφάνι. Το σημερινό χούλα χουπ, χωρίς οι ιθύνοντες να γνωρίζουν ότι λίγο καιρό αργότερα θα εξαπλωνόταν σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μέσα σε λίγους μόνο μήνες έγινε ανάρπαστο. Ο τύπος της εποχής να έγραφε για το παιχνίδι- φαινόμενο που πήρε «διαστάσεις επιδημίας». Έκανε μικρούς και μεγάλους να το στριφογυρίζουν στη μέση τους αδιάκοπα.
Οι ιθύνοντες όταν το σχεδιάζανε δεν γνωρίζανε ότι το φαινομενικά απλό αυτό παιχνίδι θα προκαλούσε παγκόσμια φρενίτιδα και φυσικά ούτε που φανταζόντουσαν ότι τα ταμεία της επιχείρησης θα ξεχειλίζανε από τα κέρδη.
Έμπνευση για την δημιουργία του χούλα χουπ αποτέλεσαν οι εικόνες των παιδιών της Αυστραλίας που έπαιζαν με στεφάνια από μπαμπού κατά την διάρκεια του μαθήματος γυμναστικής. Το μπαμπού έδωσε τη θέση του σε σκληρό πλαστικό διαφόρων αποχρώσεων, ενώ με τη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις παιδικές χαρές στην Καλιφόρνια.
Η τιμή του ανερχόταν μόλις στα 1,98 δολάρια, ενώ σε χρονικό διάστημα μικρότερο των τεσσάρων μηνών πουλήθηκαν περίπου 25 εκατομμύρια από τα πλαστικά στεφάνια χούλα χουπ και μέσα σε δύο χρόνια η εταιρεία κατάφερε να πουλήσει 100 εκατομμύρια χούλα χουπ.
Στους δρόμους των καλλιτεχνικών συνοικιών του Παρισιού το χούλα χουπ αποτελούσε καθημερινό θέαμα για τους περαστικούς, ενώ οι Αμερικάνοι κατάφεραν να κατακτήσουν νέα ρεκόρ, αναφορικά φυσικά στις αντοχές και τις δεξιοτεχνίες τους στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις της Νοτιοαφρικανικής Ενώσεως προσφέρανε το νέο παγκόσμιο παιχνίδι στα παιδιά που δεν διέθεταν τα χρήματα για να το αποκτήσουν, την ώρα που στην Ιαπωνία οι κάτοικοι της χώρας κάνανε σειρά με δελτία προτεραιότητας έξω από τα καταστήματα προκειμένου να προμηθευθούν το πολυπόθητο παιχνίδι.
Μετά την εξάπλωσή του ανά την υφήλιο και σε μικρό χρονικό διάστημα η απήχηση του παιχνιδιού σιγά σιγά άρχισε να υποχωρεί αρχικά στην Ευρώπη, ενώ αντιθέτως σε Κίνα και Ρωσία συμπεριλήφθηκε σε νούμερα των ακροβατών σε τσίρκο και σε παραστάσεις της ρυθμικής γυμναστικής.
