Ο Ανδρέας Φιλιππίδης είχε ασχοληθεί κατά τη διάρκεια της καριέρας του με το θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Διακρίνονταν για την ευγένεια και την αρχοντιά του. Ο ίδιος είχε δύο συζύγους, τη Δέσπω Διαμαντίδου και τη Λίλλη Παραγιάννη.
Ο Φιλιππίδης υπήρξε ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός. Πέθανε το 1989 και οι δύο σύζυγοί του έκαναν παρέα κάθε Σάββατο. Ήθελαν να μοιράζονται τις μνήμες τους για τον Ανδρέα. Ο Ανδρέας Φιλιππίδης είχε τη Λίλλη μαθήτρια στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν το 1957.
Ο ηθοποιός και η Λίλλη ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα και παντρεύτηκαν. Πέρασαν 32 χρόνια μαζί, ως συμπρωταγωνιστές, συνθιασάρχες και σύζυγοι.
Όσον αφορά την πρώτη σύζυγό του, Δέσπω Διαμαντίδου, δεν άλλαξε ποτέ το επίθετό του. Ο Ανδρέας ήταν επίσης μεγάλος σκακιστής, ενώ ήταν πάντοτε προσιτός και ευχάριστος.
Γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου του 1919 στην Αθήνα. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, πέρασε και από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Δούλεψε στο Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Ελεύθερο Θέατρο. Ήταν θιασάρχης, είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους στις παραστάσεις που ανέβαζε, ενώ διατηρούσε και τον ρόλο του σκηνοθέτη.
Επίσης, υπήρξε δάσκαλος υποκριτικής σε πολλές σχολές της Αθήνας. Στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη δίδαξε επί 20 συναπτά χρόνια.
Στον ελληνικό κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1947, στα «Παιδιά της Αθήνας». Γνωστός έγινε από το 1956, όταν ενσάρκωσε τον Μήτρο στο ιστορικό φιλμ «Ο αγαπητικό της Βοσκοπούλας». Γνωστός κινηματογραφικά θα έγινε το 1962, όταν θα έπαιξε στην αξέχαστη «Φαίδρα» του Ζιλ Ντασέν.
Έπαιξε σε περισσότερες από 45 ταινίες και συνεργάστηκε με την αφρόκρεμα της ελληνικής κινηματογραφίας.
– «Η ζούγκλα των πόλεων» (1970)
– «Υπολοχαγός Νατάσσα» (1970)
– «Αγάπη για πάντα» (1970)
– «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» (1970)
– «Ο επαναστάτης Ποπολάρος» (1971)
– «Διακοπές στο Βιετνάμ» (1971)
– «Κατάχρησις εξουσίας» (1971)
– «Ζητείται επειγόντως γαμπρός» (1971)
– «Ο τρελοπενηντάρης» (1971)
– «Ο εχθρός του λαού» (1972)
– «Συνωμοσία στη Μεσόγειο» (1975)
– «Γκαρσονιέρα για δέκα» (1981).
Οι τελευταίες του κινηματογραφικές δουλειές ήρθαν το 1984 σφραγίζοντάς τον στη συνείδηση του κινηματογραφόφιλου κοινού τόσο ως γυμνασιάρχης στο καλτ «Θηλυκό θηριοτροφείο» του Ζερβού. Επίσης, έπαιξε και ως αντισυνταγματάρχης Μηνάς Κατσάμπελας στην αξέχαστη «Λούφα και παραλλαγή» του Περράκη.
– «Γειτονιά μας» (1972)
– «Γιους του Κάιν» (1973)
– «Συμβολαιογράφο» (1979), τη «Μεθυσμένη Πολιτεία» (1980)
– «Σιγά, η πατρίδα κοιμάται» (1987)
– «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1975)
Ο Φιλιππίδης είχε αναφερθεί στην ιδιωτική τηλεόραση λέγοντας: «Πιστεύω στα ιδιωτικά κανάλια. Ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι η καλύτερη πλευρά και ενοχλεί όταν δεν υπάρχει. Θα έπρεπε παράλληλα με τα δυο κανάλια να υπάρχουν και δυο ιδιωτικά και όχι καθοδηγούμενα από το κράτος. Το κράτος υπάρχει στις δημοκρατίες για να δίνει τις δυνατότητες στην ατομική πρωτοβουλία».
Δέκα χρόνια αργότερα, το όραμά του θα γινόταν πραγματικότητα.
Μεγάλη παρακαταθήκη άφησε και στο ραδιόφωνο. Παρουσίασε το 1987 το σκακιστικό τηλεπαιχνίδι «Τυχερή σκακιέρα».
Επίσης, μετά τη χουντική Επταετία, εκλέχτηκε αντιπρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.
Παντρεύτηκε νωρίς νωρίς τη Δέσπω Διαμαντίδου, με την οποία απέκτησε έναν γιο. Η γυναίκα της ζωής του ήταν η Λίλλη Παπαγιάννη, με την οποία υπήρξαν ζευγάρι στη ζωή και την τέχνη για 32 χρόνια. Τη γνώρισε μαθήτρια του Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Εκείνη ήταν 22 χρονών κι εκείνος 38.
Ο Ανδρέας Φιλιππίδης πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1989, σε ηλικία 70 ετών. Κηδεύτηκε στο δημοτικό κοιμητήριο του Ζωγράφου.
Υπήρξε μία από τις πιο ευγενικές μορφές του καλλιτεχνικού χώρου της Ελλάδας.