Η ελληνική γλώσσα είναι ιδιαίτερα πλούσια, ωστόσο, στην καθημερινότητά μας επιλέγουμε να χρησιμοποιούμε ξένες λέξεις και φράσεις.
Έχει επικρατήσει η ιδεοληψία ότι αν χρησιμοποιήσουμε μία ξένη λέξη, θα προκαλέσουμε καλύτερη εντύπωση και ο λόγος μας θα γίνει πιο πειστικός.
Θεωρούμε εκσυγχρονισμό την καθημερινή μας συνεννόηση σε αμερικανο-ελληνικά ή γαλλο-ελληνικά, διεκδικώντας μ’ αυτόν τον τρόπο παγκόσμια πρωτοτυπία.
Δυστυχώς, είμαστε ο μοναδικός λαός (του οποίου η γλώσσα διδάσκεται σε σχολεία και πανεπιστήμια του εξωτερικού) που προσπαθεί να εξαφανίσει τον γλωσσικό του πλούτο.
Προτιμούμε, για παράδειγμα, να λέμε και να γράφουμε:
Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα σαν κι αυτά. Τόσες υπέροχες ελληνικές λέξεις, μένουν στα γλωσσικά ερμάρια, γιατί ξεχάσαμε πώς και πού να τις χρησιμοποιούμε για να αποδώσουν τα νοήματα όπως πρέπει.
Δυστυχώς, το αρμόδιο Ελληνικό Υπουργείο, μαζί με το “Παιδαγωγικό Ινστιτούτο”, όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για τη διατήρηση, με την κατάλληλη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας, αλλά κάνουν τα πάντα για την διάβρωση της.