Η Οκσάνα Μάστερς, «παιδί» του Τσερνόμπιλ, που βίωσε την κακοποίηση στα 5 της και κατέληξε υιοθετημένη στις ΗΠΑ, σήμερα, στα 35 της χρόνια, έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2025.
Η πρωταθλήτρια, που γεννήθηκε χωρίς αντίχειρες, χωρίς κνήμες στα πόδια και με έξι δάχτυλα στις πατούσες, πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της σε ορφανοτροφεία, όπου κακοποιήθηκε.
Στη συνέχεια, υιοθετήθηκε και πάλεψε να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα, καθώς έγινε κωπηλάτης, σκιέρ και ποδηλάτης.
Η Μάστερς κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στο Παρίσι 2024, στην παρα-ποδηλασία και πλέον μετρά 19 παραολυμπιακά μετάλλια σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες.
Η Οκσάνα Αλεξάντροβα Μπόνταρτσουκ γεννήθηκε στο Χμελνίτσι, μια ουκρανική πόλη, περίπου 400 χιλιόμετρα από το Τσερνόμπιλ. Το 1989, τρία χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή, γεννήθηκε με διάφορες δυσμορφίες, που πιθανώς συνδέονται με τη ραδιενέργεια, σύμφωνα με τη γαλλική Le Monde.
Εγκαταλελειμμένη από τους γονείς της μπροστά από ένα ορφανοτροφείο, η μικρή γυρνούσε ανάμεσα σε διάφορα ιδρύματα και στο τελευταίο, στο οποίο έζησε από το 1994 έως το 1996, βιάστηκε στα 5 της.
Η Οξάνα ήταν 8 ετών όταν έφτασε στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, καθώς υιοθετήθηκε από μια Αμερικανίδα δασκάλα, την Γκέι Μάστερς. Ενάμιση μήνα αργότερα, ένας γιατρός εξήγησε στη Μάστερς ότι η κόρη της θα έπρεπε να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό των κάτω άκρων, επειδή τα πόδια της γίνονταν όλο και πιο επώδυνα για την ίδια και δεν μπορούσαν να κρατήσουν το βάρος της, καθώς η ίδια μεγάλωνε.
Σε ηλικία 9 ετών, το αριστερό πόδι της κόπηκε από τον μηρό, ενώ το δεξί ακολούθησε τέσσερα χρόνια αργότερα. Η 35χρονη αθλήτρια θυμάται πόσο οργισμένη και λυπημένη ένιωθε.
Ο αθλητισμός όμως θα ήταν η λύτρωσή της, ιδίως η κωπηλασία.
Όπως υπογράμμισε η Οκσάνα Μάστερς «στο νερό ένιωσα την αίσθηση της ελευθερίας που είχα στερηθεί ως παιδί. Γρήγορα ανακάλυψα ότι όσο πιο πολύ προσπαθούσα τόσο πιο δυνατή και γρήγορη γινόμουν. Ο αθλητισμός σού επιτρέπει να ελέγχεις τον πόνο που προκαλείς στον εαυτό σου».
Το 2011, μετά από αρκετές εγχειρήσεις στο χέρι, για να διαχωρίσει τα δάχτυλά της, γνώρισε τον κωπηλάτη Rob Jones, με τον οποίο αγωνίστηκε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, την επόμενη χρονιά, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στη μεικτή διπλή κωπηλασία.
Για το σκι, επεσήμανε ότι «ήταν εύκολο, γιατί και τα δύο αθλήματα στοχεύουν στις ίδιες μυϊκές ομάδες».
Μετά από δεκατέσσερις μήνες εκμάθησης, προκρίθηκε στους Αγώνες του Σότσι και πήρε μέρος στα αγωνίσματα του σκι ανωμάλου δρόμου και του δίαθλου, επιστρέφοντας από τη Ρωσία με δύο μετάλλια.
Ανάλογα με την εποχή του χρόνου, συμμετείχε σε μια σειρά από χειμερινά και θερινά αθλήματα, κερδίζοντας τίτλους παντού όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Στέφθηκε πρωταθλήτρια στο σκι ανωμάλου δρόμου (Πιόνγκτσανγκ 2018), στην ποδηλασία (Τόκιο 2021) και στο δίαθλο (Πεκίνο 2022).
Τέσσερις ημέρες μετά τη νίκη της στην Κίνα, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και η Οκσάνα Μάστερς σημείωσε «μου ράγισε την καρδιά. Έχω οικογένεια εκεί. Είμαι περήφανη που είμαι Ουκρανή. Όλα όσα έχω μάθει ως αθλήτρια, την ανθεκτικότητα, τον αγώνα και τη σκληρή δουλειά, προέρχονται από την Ουκρανία».
Ουκρανοί αθλητές την ενθαρρύνουν και η Παραολυμπιακή Επιτροπή της Ουκρανίας της στέλνει «συνεχή μηνύματα συγχαρητηρίων».
Η Παραολυμπιονίκης αφιέρωσε τους νέους της τίτλους στους Ουκρανούς στρατιώτες και πρόκειται να δωρίσει μέρος των χρημάτων του βραβείου της σε μια οργάνωση που φροντίζει τα ορφανά παιδιά που έχουν πέσει θύματα της σύγκρουσης.
Κάποια μέρα ελπίζει να επιστρέψει στην Ουκρανία, προκειμένου να μάθει περισσότερα για τις συνθήκες της γέννησης και της εγκατάλειψής της και λέει ότι ελπίζει να υπάρχει Ουκρανία για να επιστρέψει.
Όπως ανέφερε «στην εφηβεία μου, γέμισα το μυαλό μου με όλο αυτό το θυμό και το μίσος προς τους βιολογικούς μου γονείς, επειδή έπλαθα σενάρια γύρω από το γιατί μου το έκαναν αυτό ή τι έκανα για να το αξίζω αυτό;».
Όσον αφορά την κακοποίηση που υπέστη στο ορφανοτροφείο στην Ουκρανία, η Οκσάνα τόνισε στον Guardian «θέλω εκδίκηση για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, αλλά αν δεν είναι νεκροί τότε αυτό είναι δικό τους θέμα, με το οποίο πρέπει να ζήσουν. Μακάρι να λογοδοτούσαν. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ».
Όταν ήταν παιδί στην Ουκρανία, ήθελε περισσότερο από οτιδήποτε μια μητέρα, προσθέτοντας «αυτό ήταν το μόνο που ήθελα και αυτό ακριβώς πήρα», ενώ αναφερόμενη στη θετή της μητέρα, συμπλήρωσε «κανένα χρυσό μετάλλιο δεν πρόκειται να το πλησιάσει αυτό. Μερικές φορές δεν το νιώθω αληθινό. Κάθε μέρα θυμάμαι τη ζωή μου πριν και το να βλέπω πού ήμουν και πού είμαι τώρα, όπου οι άνθρωποι πραγματικά με ακούν και νιώθω ότι μπορώ να κάνω τη διαφορά, μοιάζει με παραμύθι».
Ο Θανάσης Προδρόμου έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση στον τελικό του άλματος εις μήκος Τ20 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο και συνολικά ενδέκατο της Ελλάδας στο Τόκιο.
Ο Θανάσης Προδρόμου, με καλύτερο άλμα στα 7.17μ., ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, σημειώνοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ.
Έντεκα μετάλλια για την Ελλάδα
Ο Έλληνας πρωταθλητής ταξίδεψε στο Τόκιο με φετινό ατομικό ρεκόρ 7.05μ. και στον τελικό του μήκους κατάφερε να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ο Προδρόμου πήδηξε κατά σειρά 7.03μ., 7.02μ., 6.85μ., Χ, 7.17μ. και 7.04μ., μένοντας πίσω μόνο από τον τρομερό Μαλαισιανό Λατίφ Ρόμλι που είναι κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ και πήδηξε 7.46μ. Στην τρίτη θέση ολοκλήρωσε ο Αυστραλός Νίκολας Χαμ με 7.12μ.
Με αυτό το μετάλλιο η χώρα μας έχει κατακτήσει στο σύνολο έντεκα μετάλλια.
Στον τελικό των 200 μέτρων Τ64 αγωνίστηκε ο Μιχάλης Σεΐτης ο οποίος τερμάτισε στην έκτη θέση. Ο πρωταθλητής των σπριντ έκανε χρόνο 22.87 που είναι φετινό ρεκόρ.