Το ποίημα του Κόμπι Μπράιαντ για το μπάσκετ είναι ένας ύμνος για μια ζωή αφιερωμένη σε ό,τι λάτρευε περισσότερο από μικρό παιδί μέχρι το τέλος της σύντομης ζωής του.
Πρόκειται για ένα ποίημα που είχε γράψει ο ίδιος ο μπασκετμπολίστας το 2015, σαν επιστολή αποχαιρετισμού στο μπάσκετ όταν, το 2015, ανακοίνωσε την απόσυρσή του, βγάζει μια χαρμολύπη, γιατί σε κάνει να συνειδητοποιήσεις το μεγαλείο και την καλοτυχία μιας ζωής, όσο σύντομη κι αν ήταν, αφιερωμένης σε ό,τι αγαπάς περισσότερο, αφιερωμένης σε αυτό με το οποίο παραμένεις αθεράπευτα και δυνατά ερωτευμένος.
Το ποίημά του, «Dear Basketball», ενέπνευσε μάλιστα το ομώνυμο animation μικρού μήκους από την εταιρεία παραγωγής του Κόμπι Μπράιαντ και σε σκηνοθεσία του Glen Keane, που στην τελετή απονομής των Όσκαρ το 2018 απέσπασε το αγαλματίδιο της Ακαδημίας.
«Αγαπημένο μου μπάσκετ», ξεκινά το ποίημα, «Από τη στιγμή που άρχισα να γυρίζω τις κάλτσες του μπαμπά μου και να ρίχνω φανταστικά νικηφόρα σουτ στο [στάδιο] Great Western Forum, γνώριζα ότι ένα πράγμα ήταν αληθινό: σε είχα ερωτευτεί.
Ένας έρωτας τόσο βαθύς, που σου έδωσα τα πάντα μου – από το μυαλό και το σώμα μου μέχρι το πνεύμα και την ψυχή μου. Ως εξάχρονο αγόρι, βαθιά ερωτευμένο μαζί σου, δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ, το μόνο που έβλεπα ήταν τον εαυτό μου να τρέχει προς την έξοδο».
Δείτε το βραβευμένο με Όσκαρ animation που έχει βασιστεί στο ποίημα: