Μία 51χρονη τρανσέξουαλ είναι η πρώτη αθλήτρια που τρέχει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2024, εκπληρώνοντας ένα όνειρό της.
Ειδικότερα, η Valentina Petrillo, με προβλήματα όρασης, τερμάτισε δεύτερη σε έναν προκριματικό αγώνα στο Stade de France, αλλά προκρίθηκε ως η έκτη ταχύτερη δρομέας, με χρόνο 58,35 δευτερόλεπτα.
Η Ιταλίδα, η οποία κέρδισε σχεδόν δώδεκα τίτλους αγώνων ταχύτητας ως άνδρας, προτού κάνει μετάβαση, το 2019, σε ηλικία 45 ετών, τερμάτισε πίσω από την Alejandra Paola Perez Lopez, 26 ετών, από τη Βενεζουέλα, αλλά απέκλεισε την Shen Yaqin, 33 ετών, από την Κίνα.
Η Petrillo θα τρέξει τώρα στον ημιτελικό στο Stade de France στο Παρίσι, τη Δευτέρα, το βράδυ, ενώ ο τελικός έχει προγραμματιστεί για την Τρίτη.
Οι επικριτές της την κατηγόρησαν ότι «στέρησε» από άλλους αθλητές μια θέση στα ημιτελικά, αλλά μιλώντας μετά τους πρωινούς προκριματικούς, η Βαλεντίνα υπογράμμισε «από σήμερα δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο για διακρίσεις, προκαταλήψεις κατά των τρανσέξουαλ. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πεθαίνουν μόνο και μόνο επειδή είναι τρανς, άνθρωποι σκοτώνονται επειδή είναι τρανς, άνθρωποι αυτοκτονούν επειδή είναι τρανς και χάνουν τη δουλειά τους ή (δεν) συμπεριλαμβάνονται στον αθλητισμό. Αλλά εγώ τα κατάφερα. Αν εγώ μπορώ να τα καταφέρω, όλοι μπορούν να τα καταφέρουν».
Η Βαλεντίνα επιμένει ότι οι επικριτές της καθοδηγούνται από «ζήλια» και πιστεύει επίσης ότι είναι «καλύτερο να είσαι μια αργή ευτυχισμένη γυναίκα, παρά ένας γρήγορος δυστυχισμένος άνδρας».
Η αθλήτρια έχει δύο μεγάλα παιδιά και μέχρι πρόσφατα ήταν παντρεμένη με τη μητέρα τους.
Η είσοδός της στον ημιτελικό, θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη αντιπαράθεση, επειδή η Βαλεντίνα κέρδισε 11 ιταλικούς τίτλους ανδρών με αναπηρία, αλλά της επιτράπηκε να τρέξει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2024 για τα Τ12 400μ. και 200μ. ως γυναίκα.
Όπως επεσήμανε “είμαι ευτυχισμένη ως γυναίκα και το να τρέχω ως γυναίκα είναι το μόνο που θέλω. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα. Αυτό ήταν ένα όνειρο που είχα από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Έχω μια φωτιά μέσα μου, που με σπρώχνει. Μια συναισθηματική δύναμη. Προφανώς, το σώμα μου δεν είναι αυτό που ήταν στα 20 μου, όταν ήμουν στο απόγειό μου, αλλά η ευτυχία μου με ωθεί να προχωρήσω περισσότερο, να ξεπεράσω τα όριά μου».
Σε πρόσφατη συνέντευξή της ενόψει των αγώνων, η 51χρονη τρανσέξουαλ σημείωσε «ο γιος μου Λορέντζο, η πρώην σύζυγός μου και ο αδελφός μου, είναι για μένα τα πιο σημαντικά πράγματα. Η οικογένεια είναι τα πάντα. Είναι οι πυλώνες της ζωής μου και θα είναι μαζί μου στο Παρίσι. Δυστυχώς ο πατέρας μου είναι 83 ετών και δεν μπορεί να είναι εκεί, αλλά ελπίζω να του κάνω ένα όμορφο δώρο».
Αποκάλυψε επίσης πως θα ήθελε πολύ να δεχτεί ένα τηλεφώνημα από τον Πάπα Φραγκίσκο και ανέφερε ότι θα τον ρωτούσε: «Γιατί οι άνθρωποι με κοιτάζουν με ένα περίεργο βλέμμα στην εκκλησία; Είναι σαν μια τρανς να μην μπορεί να κοινωνήσει ή να πιστέψει στον Θεό. Ευτυχώς υπάρχουν ιερείς με ανοιχτή νοοτροπία, όπως αυτός που με εξομολογεί. Ξέρω ότι ο Πάπας Φραγκίσκος θα καταλάβαινε».
Για την πρώτη φορά που είπε στην οικογένειά της, το 2017, ότι ήταν τρανς, εξομολογήθηκε ότι «η ζωή μου βρισκόταν σε ένα σταυροδρόμι, δεν μπορούσα πλέον να αντιμετωπίσω αυτό που είχα μέσα μου. Δεν επέλεξα να είμαι τρανς, είμαι τρανς. Ήταν δύσκολο, έχασα όλους τους φίλους μου, τις σχέσεις μου, όλα όσα είχα χτίσει σε 44 χρόνια ανδρικής ζωής. Κατάλαβα ότι ήταν δύσκολο για τον έξω κόσμο να με αποδεχτεί. Με ρωτούσαν ‘Πώς μπορείς να είσαι παράδειγμα καλού πατέρα όταν ντύνεσαι σαν γυναίκα;’ Από κάποιος που ήταν ένας τέλειος άνδρας μετατράπηκα σε κάτι που δεν ήταν πολύ καλό».
Για τον πατέρα της, Eduardo, είπε ότι «ήταν δύσκολη δουλειά γι’ αυτόν αλλά ήταν ο πρώτος που με αποκάλεσε Valentina. Ο αδελφός μου χρειάστηκε λίγο περισσότερο χρόνο. Η μητέρα μου Adriana, πέθανε το 2017 πριν ξεκινήσω τη μετάβασή μου, αλλά είχε ήδη καταλάβει τα πάντα».
Το 2020 η Βαλεντίνα, η οποία γεννήθηκε στη Νάπολη, πριν μετακομίσει στη Μπολόνια, πριν από 30 και πλέον χρόνια, όπου ζει και σήμερα, αποκάλυψε πώς αρχικά είχε ονομάσει τον εαυτό της Vanessa, μετά τη μετάβαση.
Όπως δήλωσε «για μένα η Vanessa αντιπροσώπευε το πρώτο μέρος του να είσαι γυναίκα. Η Vanessa περνούσε ώρες βάζοντας μακιγιάζ. Έπρεπε πάντα να είναι τέλεια και έβγαζε πάντα φωτογραφίες του εαυτού της. Είχε ανάγκη να τη βλέπουν ως γυναίκα. Μια μέρα στο Μιλάνο, μιλώντας με τη σύζυγό μου Έλενα, αποφασίσαμε ένα νέο όνομα. Η Βαλεντίνα είναι διαφορετική, για παράδειγμα δεν χρειάζεται περούκα».
Περιγράφοντας τη στιγμή που είπε στη σύζυγό της, το 2017 -την οποία παντρεύτηκε μόλις το 2016- ότι ήθελε να κάνει μετάβαση, η Βαλεντίνα κατέληξε «η σύζυγός μου ήταν το πρώτο πρόσωπο στο οποίο το είπα. Όταν δεν ήταν κοντά μου, ντυνόμουν με τα ρούχα της, έβαζα το κραγιόν της, χρησιμοποιούσα το μακιγιάζ της, αλλά ένιωθα απαίσια».
Η σύζυγός της, Έλενα, έμεινε στο πλευρό του και οι δυο τους εξακολουθούν να είναι φίλοι.
Η 26χρονη Morgan Coleman, η οποία επί χρόνια πάλευε με μια πάθηση έντονης τριχοφυΐας, αποφάσισε να αφήνει τις τρίχες στο πρόσωπό της, χωρίς να τις αφαιρεί.
Η ίδια στην ηλικία των 11 ετών εντόπισε για πρώτη φορά τις ασυνήθιστες τρίχες στα μάγουλα, το πηγούνι και το λαιμό, ενώ τις αφαιρούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της εφηβείας της για να αποφύγει τα σχόλια από τους υπολοίπους. Ωστόσο σήμερα σε ηλικία 26 ετών, πήρε την απόφαση να «αγκαλιάσει» το πρόσωπό της και σταμάτησε να αφαιρεί τις τρίχες από το πρόσωπό της, που οφείλονται στην πάθηση που ονομάζεται υψοδερμία (υπερβολική τριχοφυΐα στο σώμα).
Σύμφωνα με τη New York Post η Morgan έχει δηλώσει χαρακτηριστικά: «πάλευα καθημερινά για 15 χρόνια με τον υψοδερμισμό και αφού πέρασα πολύ χρόνο στο νοσοκομείο πρόσφατα, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα. Ήρθε η ώρα να αγκαλιάσω το φυσικό μου πρόσωπο και, παραδόξως, οι άνθρωποι δεν είναι τόσο επικριτικοί όσο νομίζετε».
«Αγωνίζομαι με την αυτοπεποίθηση -μετά από πολλά χρόνια εκφοβισμού, έχει αντίκτυπο στην αυτοπεποίθησή σου, αλλά σίγουρα νιώθω πολύ πιο σίγουρη από τότε που αποφάσισα να αγκαλιάσω το φυσικό μου πρόσωπο. Είμαι πραγματικά σε ειρήνη με αυτό τώρα. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά νιώθω ελεύθερη -ξυπνάω και αυτό είναι πλέον το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι, είναι υπέροχο» τονίζει.
Η ίδια όπως εξομολογείται σε νεαρή ηλικία υπήρξε θύμα bullying και δέχτηκε σκληρή κριτική από τους συμμαθητές της. Χαρακτηριστικά ανέφερε: «Ήταν φρικτό και απομονωτικό. Τόσο τα παιδιά όσο και οι νεαροί ενήλικες ήταν πολύ σκληροί».
«Υπήρξα θύμα bullying για πολλά χρόνια. Δεν έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από τα σχολικά μου χρόνια. Συνήθιζα να δέχομαι πολλά φρικτά σχόλια από άσχημους ανθρώπους που έλεγαν ότι είμαι άσχημη, ότι είμαι φρικιό, ότι είμαι άντρας, ότι είμαι τρανσέξουαλ».
«Κυρίως δεχόμουν πολλά αρνητικά σχόλια για τις φαβορίτες μου. Υπήρχε μία περίοδος που κάθε δεύτερο άτομο που περνούσε από μπροστά μου τις σχολίαζε, μου έλεγε να ξυρίσω το πρόσωπό μου, γελούσε μαζί μου και με κορόιδευε. Ήταν ιδιαίτερα δύσκολο εκείνη την εποχή γιατί δεν ήξερα γιατί ήμουν λίγο διαφορετική, απλά ήξερα ότι ήμουν διαφορετική και αυτό ήταν δύσκολο γιατί δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί».
«Χρησιμοποιούσα έναν συνδυασμό αποτρίχωσης, κρέμες αφαίρεσης τριχών και ξυρίσματος, κάθε μέρα, 365 ημέρες το χρόνο» αποκαλύπτει.
Η Morgan υποβλήθηκε σε ηλεκτρόλυση το 2011 σε μια προσπάθεια να αφαιρέσει τις τρίχες για πάντα, αλλά δεν στέφθηκε με επιτυχία αυτή της η προσπάθεια, με τις τρίχες στο πρόσωπο της απλά να μεγαλώνουν πιο γρήγορα και πιο πυκνές με την πάροδο του χρόνου. Μετά από χρόνια που έκρυβε την τριχοφυΐα στο πρόσωπό της, η Morgan διαγνώστηκε τελικά με ιρσουτισμό (υπερβολική τριχοφυΐα ή ανάπτυξη τριχών σε ασυνήθιστα µέρη, κυρίως στις γυναίκες) και σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών τον Ιανουάριο του 2021.
«Είχα πάει σε γιατρούς στο παρελθόν για τον υψοδερμισμό και μου είχαν πει πολλές φορές “μερικοί άνθρωποι απλώς έχουν περισσότερες τρίχες από άλλους”. Σίγουρα ανακουφίστηκα που είχα μια διάγνωση -μια εξήγηση για το γιατί είμαι λίγο διαφορετική- αλλά ήταν, επίσης, τρομακτικό να διαγνωστεί μια ιατρική πάθηση».
Τον Απρίλιο του 2022, η Morgan νόσησε από κορωνοϊό κατά τη διάρκεια διακοπών και χρησιμοποίησε αυτό το διάστημα για να αποδεχτεί τον εαυτό της. Σύμφωνα με τη New York Post η Morgan υποστήριξε πως «Ήμουν μόνη μου στο νοσοκομείο για έξι ημέρες και κάποιες από αυτές τις ημέρες, μετά βίας μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ήταν μοναχικά και τρομακτικά. Τότε, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να αγκαλιάσω το φυσικό μου πρόσωπο». «Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να δώσω προτεραιότητα στη σωματική και ψυχική μου υγεία και μέρος αυτής της προσπάθειας για μένα ήταν να αποδεχτώ τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω. Είμαστε όλοι μοναδικοί. Δεν είναι κακό να φαίνεσαι διαφορετικός» κατέληξε.