Δημήτρης Παπανικολάου και Νίκος Γκάλης δημοπράτησαν ένα εισιτήριο του τελικού Eurobasket 1987, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τις θεραπείες ενός άνδρα με όγκο στον εγκέφαλο, ο οποίος είναι καθηλωμένος σε αμαξίδιο.
Πράξη αγάπης από Δημήτρη Παπανικολάου και Νίκο Γκάλη
Ειδικότερα, ένας οπαδός, που κατάφερε να κρατήσει ένα άκοπο εισιτήριο από τον αγώνα της Ελλάδας με την ΕΣΣΔ στο Eurobasket 1987, πλησίασε τον Δημήτρη Παπανικολάου για να τον βοηθήσει με τη συγκεκριμένη δημοπρασία.
Δημήτρης Παπανικολάου και Νίκος Γκάλης παραδίδουν μαθήματα ανθρωπιάς
O Παπανικολάου ήρθε σε επικοινωνία με τον Νίκο Γκάλη και του ζήτησε να υπογράψει το εισιτήριο, για να του δώσει μεγαλύτερη χρηματική αξία και τελικά το αθλητικό αυτό κειμήλιο πωλήθηκε για 3.000 ευρώ.
Στον τελικό του Eurobasket 1987, η Ελλάδα νίκησε τη Σοβιετική Ένωση με 103-101 στην παράταση (κανονικός αγώνας 89-89), με πολυτιμότερο παίκτη (MVP) και πρώτο σκόρερ τον Νίκο Γκάλη, με 37 πόντους μέσο όρο.
Ο Δημήτρης Παπανικολάου έγραψε στο LinkedIn:
«Ένας κύριος μπαίνοντας στο γήπεδο για τον τελικό του 1987 μεταξύ Ελλάδας και ΕΣΣΔ κατάλαβε ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα κοινωνικό γεγονός και όχι απλά αθλητικό και έτσι παρακάλεσε στην είσοδο να μην του κόψουν το εισιτήριο, ώστε να το κρατήσει για ενθύμιο. Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε μέσω κοινού φίλου και με βρήκε.
”Εχω δει που εσείς οι αθλητές ενίοτε βγάζετε προσωπικά σας αντικείμενα σε δημοπρασίες για καλούς σκοπούς. Ξέρω ένα παλικάρι που, λόγω όγκου στον εγκέφαλο, είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο και υπάρχει ανάγκη για οικονομική ενίσχυση. Πιστεύεις ότι μπορεί να μπει σε δημοπρασία;”.
Φυσικά, του λέω, και θα το κάνουμε να πάρει και μεγαλύτερη αξία. Την άλλη εβδομάδα είναι να ανέβω Θεσαλονίκη και έχω ραντεβού με τον Γκάλη. Θα του ζητήσω να το υπογράψει, να πάρει επιπλέον αξία. Μόνο θα πρέπει για να πω και στον Γκάλη να το υπογράψει και για να μπω και εγώ στη διαδικασία αυτή, να ξέρω ότι τα χρήματα θα πάνε στην οικογένεια. ”Ναι, φυσικά”, αποκρίθηκε.
Έγιναν όλα σωστά, το άκοπο εισιτήριο του 1987 δημοπρατήθηκε έναντι 3.000 €, τα οποία πήγαν στις ανάγκες του παλικαριού».
