Ο Παναγιώτης Γιαννάκης γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1959. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έχει αναδείξει η ελληνική καλαθοσφαίριση.
Της: Έπη Τρίμη
Είναι γνωστός με το ψευδώνυμο «Δράκος» και αποτέλεσε κορυφαίο πλέι μέικερ και μαζί με το Νίκο Γκάλη, τους πιο γνωστούς Έλληνες παίκτες της εποχής.
Ξεκίνησε την αθλητική του καριέρα το 1971 στα 12 του χρόνια στον Ιωνικό Νίκαιας. Το 1982 έγινε Draft στο NBA από τους Boston Celtics (από τους πρώτους Ευρωπαίους που έγιναν draft). Το 1984 πήρε μεταγραφή στον Άρη Θεσσαλονίκης, το 1993 στον Πανιώνιο και το 1994 στον Παναθηναϊκό όπου έκλεισε την αθλητική του καριέρα. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του σε διασυλλογικό επίπεδο ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων με τον Άρη και η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό.
Στην Εθνική ομάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά το 1975 στα 16 του χρόνια όπου με την Εθνική παίδων κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας.
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του με το Εθνικό συγκρότημα των αντρών ήταν το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1987 και το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989.
Στις 2 Αυγούστου 1996, έχοντας απέναντί του τη Βραζιλία, έπαιξε για τελευταία φορά με τη γαλανόλευκη φανέλα. Με την Εθνική Ομάδα αγωνίστηκε συνολικά 351 φορές, περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο παίκτη, σημειώνοντας συνολικά 5.282 πόντους και μετέχοντας σε 8 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, 3 παγκόσμια πρωταθλήματα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα.
Ο Προπονητής
Το 1997 Παναγιώτης Γιαννάκης ανέλαβε το ρίσκο να γίνει προπονητής της Εθνικής Αντρών μη έχοντας προηγούμενη εμπειρία από τη θέση του πάγκου.
Στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου το 2005 και 18 χρόνια μετά το Ευρωμπάσκετ του 1987 που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο ως αρχηγός και παίκτης της εθνικής ομάδας το κατέκτησε και ως προπονητής. Επίσης σημαντική επιτυχία ήταν και η κατάκτηση της 2ης θέσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Σαϊτάμα το 2006 αποκλείοντας στον ημιτελικό της διοργάνωσης την Εθνική ομάδα Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (Dream Team), η οποία έκτοτε είναι αήττητη μέχρι σήμερα.
Πέρα από την Εθνική Ελλάδος ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει διατελέσει ως προπονητής στον Πανιώνιο. στο Μαρούσι (Τελικός FIBA Europe League), στον Ολυμπιακό (ημιτελικός και τελικός Ευρωλίγκα), στον Άρη Θεσσαλονίκης, στη Γαλλική Λιμόζ και στην Εθνική ομάδα της Κίνας.
Οι διακρίσεις
Ως αθλητής ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει κατακτήσει τίτλους και ατομικές διακρίσεις σε επίπεδο συλλόγων αλλά και εθνικών ομάδων.
H Ευγενία και τα 38 χρόνια γάμου
Είμαστε από το 1977 μαζί με τη γυναίκα μου και παντρευτήκαμε γυρνώντας τραυματίας από την Αμερική το 1982. Κλείσαμε 38 χρόνια, στις 6 του μηνός είχαμε επέτειο. Φοβερός άνθρωπος, την αγαπώ πολύ, έπαιξε μεγάλο ρόλο στη διαδρομή μου ήταν δίπλα μου συνεχώς. Δεν ήθελε ποτέ να μου λείψει κάτι και να γίνει βάρος. Προσπαθούσε πάντα να με στηρίξει σε ότι αποφάσιζα στην ζωή.
Η Κέλλυ Γιαννάκη για τον πατέρα της: Αναφερόμαστε σε εκείνον ως coach αλλά για εμάς είναι απλά ο μπαμπάς μας. Το 1987 ο Γκάλης με πήρε και με έβαλε μέσα στο κύπελλο που ήταν γεμάτο σαμπάνια κι έγινα μούσκεμα. Οι πιο έντονες αναμνήσεις είναι από το 2005 που ο προπονητής της Γαλλίας είχε πει ότι ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε είναι να κλείσουμε τον Γιαννάκη στα αποδυτήρια.
Ο Δημήτρης Γιαννάκης για τον πατέρα του: Καθόμασταν να φάμε σε ταβέρνα κι εκείνος υπέγραφε αυτόγραφα. Ήταν το παιδί της γειτονιάς. Δεν έπαιξε μπάσκετ για να βγάλει λεφτά.
Ο σοβαρός τραυματισμός του
“Το καλοκαίρι του 1981 έπαιξα με τους Μπόστον Σέλτικς. Το χειμώνα του 1981 όμως τραυματίστηκα σοβαρά. Έκανα χειρουργείο και ο γιατρός των Σέλτικς μου είπε ότι δε θα ξαναπαίξεις μπάσκετ. Ήταν η αρραβωνιαστικιά μου η Ευγενία που μου συμπαραστάθηκε. Ο Ιωνικός τότε κινδύνευε και ο Κρίθαρης μου ζήτησε να παίξω αλλά εγώ δεν ήθελα να πω ότι έκανα χειρουργείο. Εγώ ξαναπήγα στην Αμερική, συνέχισα να προπονούμαι, το καλοκαίρι γύρισα κι έπαιξα στον Ιωνικό και τον βοήθησα να σωθεί”.
“Ουδείς αναντικατάστατος”
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης κλήθηκε να σχολιάσει τα όσα γίνονται το τελευταίο διάστημα στην ΕΟΚ, όσον αφορά την ανάδειξη της νέας διοίκησης.
Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης δεν έχει ακόμα νέα διοίκηση, με την αναβολή των εκλογών να φέρνει… μπάχαλο.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης βρέθηκε στην ”COSMOTE TV” και σχολίασε την υφιστάμενη κατάσταση με μία δόση παράπονου.
Αναλυτικά όσα είπε:
“Ο εγωισμός των ανθρώπων είναι αήττητος, ανίκητος. Εγώ προσπάθησα με τον τρόπο που λειτουργούσα αθλητικά και καθημερινά, να εκτιμήσω κάθε τι γύρω μου, κάθε άνθρωπο που μου πρόσφερε ένα άγγιγμα, μια ματιά, ένα χειροκρότημα, ένα γέλιο, μια οποιαδήποτε παρακίνηση, είτε θετική είτε αρνητική. Ακόμη και τα αρνητικά σε χαλιβδώνουν, σε κάνουν πιο δυνατό, διορθώνεσαι. Λείπει αυτό από την διοίκηση. Στην Εθνική, πρέπει να έχεις κάτι να δώσει, να προσφέρει για να εξελιχθούμε.
Δεν φτάνει απλά να είσαι καλός, πρέπει να έχεις τη διάθεση να δίνεις και να μάθεις να συνεργάζεσαι. Όπως το εκτιμά ο καθένας, θεωρώ ότι ουδείς αναντικατάστατος. Η ζωή προχωράει, τα πράγματα προχωρούν. Αγαπώ τον χώρο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην παρακινώ τον κόσμο να ασχοληθεί με το άθλημα. Έχουμε ανθρώπους με ικανότητες. Θέλουμε ανθρώπους που αγαπάνε το μπάσκετ και θέλουν να τσαλακωθούν με αρχές. Θέλουμε ρόλους και να μπορούμε να τους κάνουμε χωρίς εγωισμό. Έχουμε τις προϋποθέσεις να εξελιχθούμε.
Θα ήθελα να ήμουν παίκτης. Για έναν λόγο. Έχω παίξει, έχοντας 0/10 σουτ σε 35′. Έπαιζα γιατί έδινα το καλύτερό μου παντού και υπήρχε περίπτωση να πετύχω ένα. Δεν μου έκανε χάρη ο προπονητής. Στο γήπεδο θέλω να προσπαθώ, γιατί εκεί είσαι γυμνός, δεν εξηγεί κανείς τίποτα. Ο ρόλος στο γήπεδο είναι ο πιο σημαντικός. Είναι λυπηρό όλο αυτό που γίνεται, αλλά πάνω από όλα είναι το μπάσκετ, αλλά δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να οργανωθούμε. Αν θέλει κάποιος να μιλήσει μαζί μου, ευχαρίστως. Το κάνω ήδη. Μιλάω στα παιδιά για παράδειγμα. Θέλω να πιστεύω ότι ο κόσμος θα το αγαπήσει περισσότερο”
“Στεναχωριόμουν που ο Γκάλης δεν ήταν το ίδιο ομαδικός”
Μιλώντας για τον «Νικ», Νίκο Γκάλη, με τον οποίο μαζί έγραψαν μερικές από τις ενδοξότερες σελίδες του ελληνικού αθλητισμού, ο Παναγιώτης Γιαννάκης αναφέρθηκε στον Νίκο Χατζηνικολάου και για τις μεγάλες διαφορές που είχαν ως προσωπικότητες έχοντας πει: «Με τον Νίκο είμαστε τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Νίκος είχε ένα εκπληκτικό ταλέντο. Ήταν χαρισματικός σκόρερ. Μπορούσε να βάλει με οποιονδήποτε τρόπο και με ελκυστικό τρόπο. Για τον κόσμο, για την τηλεόραση και για εμάς. Εμένα με ενδιέφερε, όταν μπαίναμε μέσα, να κερδίσουμε», είπε ο Παναγιώτης Γιαννάκης.
Και συνέχισε: «Πολλές φορές, δεν σου κρύβω, ότι στενοχωριόμουν που δεν ήταν το ίδιο ομαδικός. Και επειδή πάντα πίστευα ότι δεν είχε κανένα λόγο να μην είναι, δεν είχε κανένα λόγο να μην συμπαρασταθεί. Πιστεύω ότι αυτό του έβγαινε ενδόμυχα από τον τρόπο που έμαθε το μπάσκετ στην Αμερική. Από εκεί και πέρα, όταν μπαίναμε στο γήπεδο, μπορεί μερικές φορές, επειδή δεν είχαμε τον ίδιο χαρακτήρα, να αισθανόμασταν άβολα μεταξύ μας. Αλλά υπήρχε αλληλοσεβασμός γι’ αυτό και βγήκαν αυτά τα μεγάλα αποτελέσματα. Τρομερές επιτυχίες και παρακίνησε πολύ κόσμο»
