Ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Αυτός και ο Άλλος» με τους Θοδωρή Βαμβακάρη και Τάκη Γιαννούτσο.
Ο παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής μίλησε για τη ζωή του, το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε ο γιος του ενώ αναφέρθηκε και στο bullying που δεχόταν για το ύψος του.
Μιλώντας για το γιο του Γιάννη και τη λευχαιμία ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας και πολιτικός είπε:
«Ήταν 27 Δεκεμβρίου του 2004, την ημέρα του τσουνάμι στη νοτιοανατολική Ασία. Δεν θυμάμαι την ημέρα που τελείωσε αυτό. Θυμόμαστε τα άσχημα. Τελειώσαμε 2009 με 2010. Με δίδαξε ότι πάντα υπάρχουν χειρότερα, ειδικά εκεί που πήγαμε στην Αμερική. Δεν υπάρχει γιατί σε εμένα. Δίνεις την μάχη μέχρι το τέλος με αισιοδοξία. Έπρεπε να ζήσουμε τη ζωή μας κανονικά σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Δεν μπορείς να θρηνείς κάτι, το οποίο δεν ξέρεις αν θα συμβεί» είπε ο Παναγιώτης Φασούλας για να συνεχίσει: «Επίσης είναι πολύ σημαντική η πίστη… Πέρασα δύσκολα αλλά την βασική μάχη την δίνει το παιδί, καμία δεν δώσαμε εμείς. Που τρυπιέται κάθε μέρα για πέντε χρόνια».
Ο Παναγιώτης Φασούλας μίλησε για το μπούλινγκ που δεχόταν λόγω του ύψους του αλλά και τις χρυσές εποχές που έζησε σαν αθλητής:
«Δεχόμουν τρελό bullying. Το μπάσκετ βοήθησε από το να φύγω από τη διαδικασία του “τρελού του χωριού”. Όταν διαφέρεις γίνεσαι αντικείμενο χλευασμού. Όταν άρχισε το μπάσκετ, τελείωσε το θέμα με τα κορίτσια. Έρχονταν!», είπε με χιούμορ.
Κατέρριψε επίσης τον αστικό μύθο ότι στο αυτοκίνητό του έχει βγάλει την μπροστινή θέση για να χωράει! Το πρόβλημα ήταν τα παπούτσια καθώς μικρότερος δεν έβρισκε. «Η συχωρεμένη η μάνα μου έβαζε καλαπόδι. Το μεγαλύτερο νούμερο παπούτσι ήταν 43 και φοράω 51» είπε.
«Σταμάτησα το μπάσκετ το 99. Είχα σκεφτεί να επιστρέψω. Ήμουν άνθρωπος των παθών», είπε και εξήγησε πώς πήρε την απόφαση να σταματήσει.
«Μπαίνοντας στα αποδυτήρια είχαν αρχίσει και με ενοχλούσαν. Όταν πας στο γήπεδο του Παπάγου και ακούς ένα 19χρονο να σου λέει “Ρε Φασούλα δε βαρέθηκες;” και ήμουν 36, είδα ότι πρέπει να βγω από αυτόν τον χώρο. Δεν ήθελα να παίζω με 18χρονα».
Παράλληλα, ο παλαίμαχος θρύλος του μπάσκετ μίλησε και για την εποχή της δόξας, το ένδοξο ’87 αλλά και τον αγώνα που τον σημάδεψε.
«Ήμουν πάντα το κακό παιδί της παρέας. Το ’83 δεν είχε πάει καλά η ομάδα και τιμωρήθηκα να μην παίξω στο φιλικό με τον Μάικλ Τζόρνταν. Αν υπήρχαν social media τότε δεν θα αντέχαμε ούτε ένα μήνα στο μπάσκετ. Είχα την τύχη να ζήσω τον Στράτο Διονυσίου, τον Μητροπάνο, τον Αγγελόπουλο. Με βρίσκεις αρκετά χαριτωμένο για να χορεύω; Κάθε βράδυ το 87 διασκεδάζαμε. Μετά τους αγώνες. Δεν κοιμόμασταν ποτέ».
«Τον αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση τον θυμάμαι κάθε μέρα. Όχι ως αγώνα αλλά την επιτυχία. Θυμάμαι την ομοψυχία που δεν είχε καμία φωνή αντίδρασης. Τέτοια στιγμή ομοψυχίας ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να έχει ζήσει» είπε για το έπος του 1987.
Για την πορεία του στον ΠΑΟΚ και τις αντιδράσεις όταν άλλαξε ομάδα και πήγε στον Ολυμπιακό, δήλωσε,
«Δεν ήταν εύκολη απόφαση να φύγω από τον ΠΑΟΚ αλλά όταν καταλαβαίνεις ότι δεν σε θέλουν πια και αφού σου το επιτρέπει ο νόμος. Έπαιξα 13 χρόνια στον ΠΑΟΚ, τα θεωρώ πολύ σημαντικά. Υπήρχε πολλή γκρίνια. Δεν γινόταν να γίνεται αλλαγή και να χειροκροτείται ο προπονητής επειδή με άλλαξε. Σταμάτησα γιατί δεν ήθελα να ξαναπάρω μεταγραφή μετά τον Ολυμπιακό. Θα ευχηθώ να μη ζήσει αθλητής αυτό που εζησα εγώ στον αγώνα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού. Λες είναι δυνατόν τόσο μίσος. Εγώ μάθαινα τα συστήματα του ΠΑΟΚ και τα έδινα στον Ιωαννίδη! Θα τρελαθούμε τελείως. Εγώ που δεν έμαθα σύστημα ποτέ. Καλά είναι τα λεφτά αλλά ο πρωταθλητισμός θέλει πάθος» είπε εξηγώντας ότι αγάπησε τον Ολυμπιακό όσο και τον ΠΑΟΚ.
«Δεν πρέπει να υπάρχει πιο αντιαισθητικό θέαμα από το να βλέπεις έναν αθλητή να καπνίζει και ζητάω συγγνώμη. Δεν ξέρω πώς το έκανα αυτό το πράγμα να βγαίνω στον δρόμο και να καπνίζω όσο έπαιζα με τον ΠΑΟΚ», κατέληξε.