Η τραγικότερη στιγμή της πυγμαχίας μ’ έναν αθλητή να πεθαίνει την ώρα του αγώνα και τη μητέρα του να βάζει τέλος στη ζωή της λίγο αργότερα, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όλων όσοι ασχολούνται με το άθλημα.
Πιο συγκεκριμένα, το ημερολόγιο έδειχνε 13 Νοεμβρίου 1982. Όλοι περίμεναν για μήνες την αναμέτρηση μεταξύ του Αμερικανού ιταλικής καταγωγής Ρέι Μαντσίνι και του νοτιοκορέατη Κιμ Ντουκ Κο.
Οι αναμετρήσεις από αθλητές των δύο χωρών, τρεις δεκαετίες μετά τη λήξη του πολέμου στη νοτιοκορεατική χερσόνησο, ήταν κάτι παραπάνω από ένας αγώνας πυγμαχίας.
Η προετοιμασία ήταν σκληρή. Ο Κιμ είχε κάνει εξαντλητική προπόνηση και δίαιτα για να ζυγίζει λιγότερα από 68 κιλά…
Μετά από 50 λεπτά αλύπητων και σκληρών χτυπημάτων που πολλές φορές ξεπερνούσαν τα όρια, ο Ρέι Μαντσίνι ρίχνει νοκ άουτ τον Κιμ Ντουκ Κο.
Την ώρα που ο 22χρονος θριαμβευτής Μαντσίνι έκανε δηλώσεις πλάι στην περήφανη μητέρα του και τον πατέρα του, που επίσης ήταν πρώην πυγμάχος, η μητέρα του αντιπάλου του έβλεπε στην τηλεόραση τον υιό της να μεταφέρεται στο φορείο χωρίς τις αισθήσεις του.
«Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά για τον Κιμ», έλεγε ο εκφωνητής του CBS, αλλά ο Κιμ είχε πέσει σε κώμα και από τότε τίποτε δεν πήγε καλά…
Στο νοσοκομείο φτάνει η μητέρα του και στέκεται ξάγρυπνη στο πλευρό του. Δυστυχώς, μετά από πέντε ημέρες ο Κιμ πέθανε. Η μητέρα του έμεινε να κοιτάει για ώρες το φωτιστικό του δωματίου του υιού της που πριν τον αγώνα είχε γράψει την φράση «ζήσε ή πέθανε».
Στα λίγα λόγια που ακούστηκαν να λέει η Γιανγκ Σαν Νιο χρέωσε ευθύνη «σε όσους επέτρεψαν στον υιό της να ασχοληθεί με την πυγμαχία, αλλά και σε αυτόν που επέτρεψε να δεχτεί τόσο σκληρά χτυπήματα».
Η κριτική αφορούσε και την ίδια. Δεν συγχώρεσε στον εαυτό της για το γεγονός ότι δε μπόρεσε να αποτρέψει τον υιό της με το να ασχοληθεί με την πυγμαχία. Αυτός λέγεται πως ήταν και ο λόγος που οι σχέσεις της με τον Κιμ ήταν «παγωμένες».
Ο Κιμ έχασε τον πατέρα του από μικρός. Για να επιβιώσει έκανε δουλειές του ποδαριού. Βρήκε διέξοδο στην επαγγελματική πυγμαχία μέχρι και τον θάνατο του στα 27 του χρόνια.
Η μητέρα του ποτέ δε συμφώνησε και θεωρούσε πάντα τον εαυτό της υπεύθυνο, επειδή δε μπόρεσε να του προσφέρει άλλες εναλλακτικές λύσεις. Η Γιανγκ Σαν Νιο, τέσσερις μήνες μετά τον θάνατο του γιου της, αυτοκτόνησε πίνοντας φυτοφάρμακο.
Η δραματική ιστορία είχε ακόμα πολλά επεισόδια. Οι αιχμές της μητέρας για αυτούς που «δεν τον προστάτεψαν» ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων κατά του διαιτητή Ρίτσαρντ Γκριν, ο οποίος είχε διαιτητεύσει το 1980 τον αγώνα του Μοχάμεντ Άλι με τον Λάρι Χολμς.
Ο Γκριν αυτοκτόνησε στο σπίτι του στο Λας Βέγκας, την 1η Ιουλίου του 1983. Βρέθηκε με μία σφαίρα στο κεφάλι. Δεν αποδείχτηκε ποτέ ότι αυτή η αυτοκτονία είχε άμεση σχέση με τον αγώνα, αλλά από εκείνο τον αγώνα ο Γριν δεν συνήλθε ποτέ.
Από την κατάρα δεν γλίτωσε ούτε ο νικητής της αναμέτρησης. Ο Ρέι Μαντσίνι έπεσε σε βαριά κατάθλιψη και δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει ο πυγμάχος που ήταν έως εκείνη την ημέρα.
Ταξίδεψε στη Νότια Κορέα για να παραστεί στην κηδεία του Κιμ.
Ο κόσμος τον σταματούσε στον δρόμο και των ρωτούσε αν ήταν ο μποξέρ που σκότωσε τον Νοτιοκορεάτη.
Υπερασπίστηκε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή ελαφρών βαρών έως το 1984 και ένα χρόνο αργότερα αποσύρθηκε από τα ρινγκ σε ηλικία μόλις 24 ετών.
Όταν πέθανε ο Κιμ, η αρραβωνιαστικιά του, Γιανγκ Μέι Λι ήταν έγκυος στον γιο τους. Το παιδί έμαθε την τραγική ιστορία του πατέρα του μέσα από δημοσιεύματα.
Το 2011 ο Τσιν Ουάν, οδοντίατρος στη Σεούλ, ταξίδεψε στην Αμερική για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ, με θέμα τον τραγικό αγώνα.
Στο παρακάτω βίντεο, ο μεσήλικας Μαντσίνι δηλώνει συγκινημένος από τη συμπεριφορά που είχαν απέναντί του η σύντροφος και ο γιος του αδικοχαμένου αντιπάλου του, που έπεσε νεκρός από τις γροθιές του, επειδή τον συγχώρεσαν και αναγνώρισαν ότι δεν ήταν δικό του λάθος…
Η τραγωδία του Λας Βέγκας είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι γύροι των τελικών αγώνων από 15 σε 12 και να αυξηθούν από τέσσερα σε έξι τα σχοινιά στο ρινγκ για να συγκρατούν καλύτερα τους πυγμάχους μέσα στην αρένα.