Ο Νίκος Βαμβακούλας είδε το φως της ζωής στο Λαύριο στις 31 Ιανουαρίου 1957. Είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, από τους σημαντικότερους αμυντικούς που πέρασαν απ’ τα ελληνικά γήπεδα.
Της: Έπη Τρίμη
Ξεχώριζε για το ενθουσιώδες παιχνίδι του, το ιδιαίτερο ταμπεραμέντο και τον εκρηκτικό χαρακτήρα του την πλούσια κώμη του και τις χαρακτηριστικές ατάκες, δείγμα αυθορμητισμού όπως “Εγώ λέω να κάνουμε μια τριμελή επιτροπή με πέντ’-έξι άτομα”.
Είχα πολλή αγάπη από τη γιαγιά, τον παππού, από τους θείους μου… Οι γονείς μου είχαν χωρίσει όταν ήμουν μικρός, έχω κι έναν αδελφό, τον Θανάση.
Ο Νίκος Βαμβακούλας εκίνησε το ποδόσφαιρο απ’ τον ερασιτεχνικό σύλλογο της Λαυρεωτικής σε πολύ μικρή ηλικία αγωνιζόμενος αρχικά ως επιθετικός και το καλοκαίρι του 1977 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό. Ο ίδιος έχει πει σχετικά: “Σε ηλικία 17 χρονών μπήκα στα… βαθιά, στον Ολυμπιακό. Το να μπεις σε αυτά τα σωματεία ήταν πολύ δύσκολο και με τους παίκτες που είχε. Σε αυτές τις ομάδες αν δεν έχεις «άντερα» και ψυχή, δεν μπορείς να παίξεις. Τρικλοποδιές ποδοσφαιρικά δεν είχα. Πρέπει να αγαπάς και να έχεις πάθος γι’ αυτό που κάνεις, όπως όταν είσαι με μια γυναίκα, αν δεν είσαι καλά, πρέπει να φεύγεις”.
Έμεινε στην ομάδα του Πειραιά για 8 συνεχείς περιόδους (197 συμμετοχές) και στη συνέχεια αποχώρησε για να μετεγγραφεί στον Παναθηναϊκό, όπου αγωνίσθηκε για 4 χρόνια, μέχρι και την περίοδο 1988-89 (74 συμμετοχές). Ο ίδιος έχει πει σχετικά: «Όταν έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι, αντίπαλος με τον Ολυμπιακό για να συνέλθω μέσα στο ματς έκανα 20 λεπτά. Τι θα αντιμετώπιζα από την κερκίδα, με έβριζαν…Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Οι παλιοί φίλαθλοι είχαν τη φωτογραφία μας πάνω από το κρεβάτι τους. Ήμασταν ινδάλματα. Ναι, ήμουν περίπου 10 χρόνια στον Ολυμπιακό. Όταν η ομάδα δεν πάει καλά, «πληρώνουν τη νύφη» οι παλιοί, εμείς, όχι οι καινούργιοι.Με τον κόσμο δεν μπορείς να τα βάλεις. Από τη μια μεριά σε χειροκροτούν, από την άλλη σε βρίζουν και το αντίστροφο. Πρέπει να έχεις μεγάλο στομάχι, αν δεν έχεις, δεν μπορείς να παίξεις σε αυτές τις μεγάλες ομάδες, θέλει τσαγανό», εξομολογείται ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό Λοιπόν.
Συνέχισε στην πρώτη κατηγορία για άλλη μια διετία, ως παίκτης του Ιωνικού Νίκαιας (1989-90) και του ΟΦΗ (1990-91), πήγε για λίγους μήνες στον ΠΑΣ Γιάννινα στη Β΄ Εθνική (1992), επέστρεψε στον Ιωνικό την περίοδο 1992-93 στη μεγάλη κατηγορία και τον ακολούθησε στη δεύτερη το 1994, βοηθώντας τα μέγιστα στην άμεση επάνοδο, ενώ έκλεισε την καριέρα του με την ομάδα της Νίκαιας τον Αύγουστο του 1994, όταν μετά τον αγώνα της πρεμιέρας της περιόδου 1994-95 και τη βαριά ήττα με 6-1 από τον Ηρακλή, ο τότε προπονητής του συλλόγου ο Βούλγαρος Κρίστο Μπόνεφ, προχώρησε σε εκκαθαρίσεις του έμψυχου δυναμικού. Με την ομάδα της Νίκαιας είχε συνολικά 43 συμμετοχές στην Α’ Εθνική, 25 την πρώτη του περίοδο σε αυτή (1989-90) και 18 τη δεύτερη (1992-94). Συνολικά στην πρώτη τη τάξει κατηγορία είχε 333 συμμετοχές.
Το ντεμπούτο του με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαρτίου 1981 στην εκτός έδρας επικράτηση με 2-0 εναντίον του Λουξεμβούργου για την προκριματική φάση του Μουντιάλ 1982, όταν υπό τις οδηγίες του Αλκέτα Παναγούλια αντικατέστησε τον Μάικ Γαλάκο. Υπήρξε συνολικά 30 φορές διεθνής, από το 1981 έως το 1987.
“Δεν έβγαλα χρήματα από ποδόσφαιρο, γιατί δεν παίρναμε λεφτά. Τότε, όταν κερδίζαμε, παίρναμε χρήματα. Αν δεν κερδίζαμε… την άλλη εβδομάδα. Δεν είναι όπως τώρα, που έχεις ένα συμβόλαιο και παίξει δεν παίξει παίρνει τα χρήματα σου. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά, όχι όμως προς το καλύτερο. Δεν το λέω εγωιστικά, αλλά πράγματι, εμείς ήμασταν καλύτεροι. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ήταν οικογενειακό, κάθε Κυριακή μαζευόταν η οικογένεια κι έλεγε: «Πάμε στο γήπεδο», στη Λεωφόρο, στο Καραϊσκάκη, στη Φιλαδέλφεια, στην Τούμπα… Ήμουν τυχερός που έπαιξα με αρκετούς μεγάλους παίκτες και που ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ καθόταν στη ίδια κερκίδα. Τώρα δεν μπορείς να πας στο γήπεδο, γιατί πριν αρχίσει ο αγώνας… Δεν φταίνε μόνο τα σωματεία, είναι η πολιτεία. Να γίνει όπως στην Αγγλία με τη Θάτσερ, θα έχουμε ένα ωραίο ποδόσφαιρο, θα φέρουμε και καλούς παίκτες, αλλά τώρα τελευταία νομίζω ότι δεν έχει ποιότητα”.
“Έχω κάνει δύο γάμους, από τον πρώτο έχω ένα γιο, τον Μιλτιάδη, 32 χρονών, που ασχολείται με μαγαζιά και συνεργαζόμαστε. Δεν σκέφτομαι να γίνω παππούς από τώρα, αφού ούτε ΚΤΕΟ δεν έχω περάσει. Τώρα είμαι καλά, γιατί ακόμα έχω ως… πινακίδες, δεν μου τις έχουν πάρει. Κυκλοφορώ πεζός με… τις πινακίδες μου! . Η κόρη μου είναι έρωτας. Έχει μεγάλη διαφορά με το γιο μου, τα κορίτσια » είναι άλλο. Έχω αδυναμία στις γυναίκες, τι να κάνουμε”;
Ο Νίκος Βαμβακούλας ήταν ιδιοκτήτης του εστιατορίου Καζίμι στην οδό Αργυρουπόλεως και μετέφερε την επιχείρησή του σε κεντρικότερο σημείο στην οδό Γεννηματά. Το ihug όπως ονομάζεται πλέον ο χώρος εστίασης, βρίσκεται απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα στην Άνω Γλυφάδα, λειτουργεί ως καφετέρια τα πρωινά και τα απογεύματα, και μετατρέπεται σε snack–Bar το βράδυ, προσελκύοντας τόσο νεαρά άτομα όσο και παλαιούς ποδοσφαιριστές.