Ο Νίκος Αναστόπουλος γεννήθηκε στη Δάφνη στις 22 Ιανουαρίου 1958. Διακρίθηκε στη θέση του κεντρικού επιθετικού και με τον Ολυμπιακό σημείωσε 197 τέρματα σε 351 επίσημους αγώνες, κατά τις τρεις του θητείες που συνολικά διήρκεσαν 10 χρόνια.
Της: Έπη Τρίμη
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του ΑΟ Δάφνης και στη συνέχεια μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας το 1979, ενώ στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80 σκόραρε τρεις φορές απέναντι σε Τβέντε και Γκέτεμποργκ.
Το 1980 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό, με τον οποίο καθιερώθηκε και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) και ένα κύπελλο (1981). Αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ Ελλάδας και μια φορά τρίτος σκόρερ Ευρώπης (χάλκινο παπούτσι).
Η μεταγραφή στην Αβερίνο
Όλες αυτές οι διακρίσεις παρακίνησαν την ιταλική Αβελίνο να τον αποκτήσει. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, σε μια εποχή που η μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό (πόσο μάλλον σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα όπως το ιταλικό) ήταν σχεδόν ανήκουστη. Στην Ιταλία αγωνίστηκε την περίοδο 1987-88 χωρίς να καταφέρει να προσαρμοστεί, αλλά εκείνη την περίοδο εμφάνισε τη διάσημη πλέον αδυναμία του για τα ακριβά ιταλικά κοστούμια και για όλα τα είδη ιταλικού καφέ.Τότε πρωταγωνίστησε και σε διαφημίσεις διάφορων προϊόντων.
Τον υποδέχθηκαν σαν Έλληνα Θεό, οι Ιταλοί άλλωστε είναι μοναδικοί στις υπερβολές τους. Η Gazzetta dello Sport έκανε λόγο για τον Έλληνα Θεό που κατέβηκε από τον Όλυμπο, η Corriere τον παρομοίασε με το μεγάλο Ιταλό σκόρερ Πάολο Βίρντις και έκανε το ιστορικό λογοπαίγνιο του Παρθενώνα με το Παρθένιο που είναι η έδρα της Αβελίνο. “Il dio Greco: da Partenone al Partenio”.
Ο Αναστό γνωρίζει για πρώτη φορά την πραγματική έννοια του star system. Το μουστάκι του γίνεται εμμονή, το «Έλληνας Βίρντις» τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα και σχολιάζεται σε κάθε παρουσίαση από τις εκπομπές της εποχής. Είναι τόσο εντυπωσιακό για τους Ιταλούς το πόσο μοιάζει ο Αναστόπουλος με το Βίρντις που η Panini θα συμπεριλάβει τους δύο ποδοσφαιρστές στο επετειακό αφιέρωμά της με «τα δίδυμα που χωρίστηκαν στη γέννα».
Τα ιταλικά περιοδικά που απευθύνονται και σε γυναικείο κοινό, τον παρομοιάζουν με τον Τομ Σέλεκ, ήρωα της τηλεοπτικής σειράς Magnum PI, που τότε έκανε θραύση στην ιταλική τηλεόραση.
Το μουστάκι του γίνεται talk of the town, η εφημερίδα του νότου Gazzetta del Sud καλύπτει την παρουσίαση του Έλληνα Θεού με δύο ρεπόρτερ και κάνει εκτενές ρεπορτάζ για τις παροχές στο νέο αστέρι της Αβελίνο.
Μια βίλα 600 τ.μ. στην πιο chic περιοχή της πόλης με όλα τα κομφόρ και κάθε πολυτέλεια. Ο Αναστό κατοικούσε σε μια τεράστια έπαυλη με πισίνα, υπερσύγχρονες ηλεκτρικές συσκευές με αποκορύφωμα έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή που για την εποχή θεωρείτο το απόλυτο status και κυκλοφορούσε στα πλακόστρωτα στενά του ιστορικού κέντρου με μια κατάλευκη Porsche Carrera που του παραχωρήθηκε από την ομάδα.
Απολάμβανε τον εσπρέσο του στο Gran Caffè Margherita στην πιο ακριβή οδό της πόλης, πλάι στο δήμαρχο, στους πολιτικούς και στους επιχειρηματίες της περιοχής. Τον φωνάζουν «Νικολό», περιμένουν να ξεκινήσει η σεζόν και να αρχίσει να γαζώνει.
Ξεκινούν τα πρώτα παιχνίδια. Δεν σκοράρει και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί με αποτέλεσμα να μην αργήσουν και τα πρώτα σχόλια. Σε μια «αναστοπούλεια» έξαρση θα πει το αμίμητο στην κάμερα της RAI: «σκέφτομαι στα ελληνικά και μέχρι να μεταφράσω στα ιταλικά, η μπάλα έχει χαθεί».
Έρχεται μια αναλαμπή στο κύπελλο όπου θα δείξει τι πραγματικά μπορεί να κάνει, σκοράροντας τρεις φορές σε δύο ματς. Ανοίγει και κλείνει το σκορ στο 0-3 εναντίον της Σαν Μπενετετέζε στο ουδέτερο του Μπενεβέντο και σκοράρει το μοναδικό γκολ του αγώνα εναντίον της Πιατσέντσα στο Παρθένιο λίγες μέρες αργότερα.
Η μηχανή των γκολ που περίμεναν οι Ιταλοί, δείχνει να έχει πάρει μπροστά. Απλώς ήταν diesel όπως θα γράψει χαριτολογώντας η Corriere dello Sport Stadio. Εκείνο το γκολ με την Πιατσέντσα είναι το ομορφότερο που θα βάλει στην Ιταλία: πέρασε τρεις και πλάσαρε στην αντίθετη γωνία. Ήταν ένα γκολ «Αναστόπουλος».
Η Αβελίνο όμως στο πρωτάθλημα παραπαίει. Αλλάζει προπονητή, η ομάδα είναι σε πολύ δύσκολη θέση, πολύ πίσω στη βαθμολογία και διοικητικά αντιμετωπίζει το φάσμα της διάλυσης.
Για αδιευκρίνιστο λόγο, ο Αναστό στοχοποιείται ως υπεύθυνος της κακής πορείας και μένει εκτός ενδεκάδας.
Υπήρξε μια από τις ακριβότερες μεταγραφές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και κάνει μια τίμια προπονητική καριέρα χωρίς προστάτες, ατζέντηδες που του φτιάχνουν το προφίλ και νταραβεριτζήδες που δουλεύουν για χάρη του. Επέστρεψε στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά για να αγωνιστεί στον Πανιώνιο.
Η επιστροφή στον Ολυμπιακό
Την αγωνιστική περίοδο 1989-90 ο Νίκος Αναστασόπουλος επέστρεψε στον Ολυμπιακό για να κατακτήσει δύο ακόμα κύπελλα Ελλάδας (1990, 1992). Την περίοδο 1992-93 είχε μια καλή χρονιά με τον Ιωνικό, μετά από την οποία επέστρεψε για τρίτη φορά στον Ολυμπιακό, όπου και έκλεισε τη μεγάλη του καριέρα στο 5-2 του σταδίου Καραϊσκάκης επί του Απόλλωνα Καλαμαριάς για το κύπελλο στις 11 Νοεμβρίου 1993.
Στις εθνικές ομάδες
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 ο Νίκος Αναστασόπουλος συμμετείχε για πρώτη φορά στην εθνική Ελλάδας με την οποία αγωνίστηκε έως το 1988 σε 74 αγώνες και σκόραρε 29 γκολ, επίδοση που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Αγωνίστηκε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία σημειώνοντας το μοναδικό τέρμα της Ελλάδας στη διοργάνωση, απέναντι στην Τσεχοσλοβακία.
Προηγουμένως είχε αγωνιστεί με τις μικρότερες εθνικές ομάδες, με την Νέων στην προκριματική και στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1977 σημειώνοντας πέντε γκολ (τα δύο πρώτα στη νίκη με 4-0 επί της Ουγγαρίας στην Κατερίνη την 6η Απριλίου 1977), καθώς και με την Ελπίδων πετυχαίνοντας στις 7 Φεβρουαρίου 1979 το πρώτο ελληνικό γκολ σε φιλικό αγώνα με τη Λιβύη, που έληξε ισόπαλος 2-2.
Πηγές: Wlkipedia |athletestories.gr
