Ο Μίμης Δομάζος ήρθε στον κόσμο στις 22 Ιανουαρίου 1942. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.Το 2003 ψηφίστηκε ως ο δεύτερος καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής από την Ε.Π.Ο. για το εορτασμό των 50 χρόνων της ΟΥΕΦΑ.
Της: Έπη Τρίμη
Είχε το προσωνύμιο ο Στρατηγός. Ο Δομάζος ήταν ένας από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους που μετέφερε την φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.
Όσο έπαιζα ποδόσφαιρο κοιμόμουν από τις 7 το απόγευμα. Υπάρχει σήμερα νεαρός 16 και 17 ετών που να κοιμάται από τις 7 το απόγευμα; Ξύπναγα κάτα τις 9, πήγαινα στην προπόνηση κανονικά, έκανα ζωή επαγγελματία, παρόλο που δεν ήμουν επαγγελματίας. Δεν κάπνιζα, δεν έπινα και ακόμα μέχρι σήμερα αν μου πείτε καφέ και τσιγάρο δεν ξέρω από αυτά. Μόνο σοκολάτα πίνω. Πρέπει να είσαι σωστός, η ζωή σου να είναι μετρημένη, κάθε Κυριακή ο κόσμος έρχεται να σε δει κι εσύ πρέπει να είσαι σωστός. Δε λέγανε πάμε να δούμε τον Παναθηναϊκό, λέγανε πάμε να δούμε το Δομάζο με την παρέα του.
Έπαιξα 22 χρόνια και τα 22 χρόνια ήμουν στη πρώτη γραμμή. Για να είμαι στην πρώτη γραμμή όλα αυτά τα χρόνια, κι από τα 30 παιχνίδια να παίζω τα 28 καλά και να είμαι πρώτος, έκανα πάρα πολύ σωστή και διατροφή και ζωή. Δεν είναι εύκολο το ποδόσφαιρο. Εγώ όλη την βδομάδα προετοιμαζόμουν ποιος θα έρθει πάνω μου. Ένας θα είναι; Δύο; Όπως πάνε οι Τορέρο στον ταύρο επάνω και του πετάνε τα βέλη επάνω για να τον εξασθενίσουν για να έρθει μετά ο ταυρομάχος για να σκοτώσει τον ταύρο έτσι ήμουν κι εγώ. Έτρεχα, τον έφερνα όπου ήθελα τον παίκτη γιατί είχα πολλά πνευμόνια και δεν κουραζόμουν, και μόλις τους έβλεπα έτοιμους τους κοροϊδευα. Έτσι ήμουν σαν τον ταυρομάχο.
Ο γάμος με τις 7.000 μπομπονιέρες
Μόλις 21 χρονών ο Μίμης Δομάζος ήταν το ίνδαλμα των φιλάθλων του Παναθηναϊκού -ένα εξαιρετικό ταλέντο, που είχε καταπλήξει τους πάντες. Δυνατός, όμορφος, γόης και bon vivant. Τη Μοσχολιού, που δεν είχε κλείσει ακόμα τα 20, λίγοι την ήξεραν. Δεν είχε ακόμα δισκογραφία.
«Πήγαν στο μαγαζί μαζί με τον Παπαεμμανουήλ, τον Βαγγέλη Πανάκη, τον Λινοξυλάκη, τα μεγάλα αστέρια της χρυσής εποχής του Παναθηναϊκού και της ζήτησαν να τους κάνει παρέα. Όχι φυσικά για κονσομασιόν! Αυτή ήταν η πρώτη τους γνωριμία. Δυό μέρες αργότερα ξανάρθε ο Μίμης με δυό φίλους του….».
Τη συνάντησή τους, θα περιέγραφε χρόνια αργότερα η ίδια η Βίκυ, στην Έλενα Ακρίτα, στην εκπομπή «Φώτα Πορείας». «Εγώ ήθελα να πάω να του μιλήσω, αλλά ντρεπόμουν. Στο πρόγραμμά μας ήταν δύο κορίτσια, οι αδερφές Γεωργούλη, που ήταν πολύ πιο θαρραλέες από μένα. Τις πιάνω και τους λέω ότι και εγώ θέλω να κατέβω στο τραπέζι του Μίμη. “Θα κάνω πως πάω αλλού και όταν είμαι κοντά στο τραπέζι σας, θα με φωνάξετε στην παρέα σας”. Έλα όμως που δεν με φωνάζουν και αναγκάζομαι να βγω έξω από το μαγαζί! Μπαίνοντας ξανά στο μαγαζί, επιτέλους με φώναξαν τα κορίτσια να πάω να κάτσω. Ο Μίμης εμένα ήθελε. Είχε καταλάβει τι είχε γίνει και γέλαγε. Από εκεί και πέρα ερχόταν τακτικά στην «Τριάνα».
To ’66 -και παρότι το σπίτι που έχτιζαν στο Λυκαβηττό, δεν ήταν ακόμα έτοιμο- η Βίκυ και ο Μίμης αποφάσισαν να παντρευτούν. Η είδηση, όπως είναι φυσικό, έγινε πρώτο θέμα στις κοσμικές στήλες εφημερίδων και περιοδικών, που ασχολούνταν μήνες ολόκληρους με τις λεπτομέρειες της προετοιμασίας του ζευγαριού -με εξαίρεση την Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ, η Μοσχολιού και ο Δομάζος ήταν τότε τα μεγαλύτερα λαϊκά είδωλα. Όλοι ήθελαν μερίδιο από τη λάμψη, τον έρωτα, τη χαρά τους. Με έξαψη, σχεδόν, οι αναγνώστριες μάθαιναν πως τo νυφικό της Βίκυς -ένα όνειρο από λευκή κεντημένη δαντέλα, με μακρύ βέλο- θα ήταν δώρο του περιοδικού «ΝΤΟΜΙΝΟ». Και ξαφνικά, μια πολιτική τραγωδία: το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Ο γάμος είχε προγραμματιστεί για τον Μάιο, αλλά το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, ήταν βαρύ, η χώρα ολόκληρη στον «γύψο». Λέγεται, πως όταν η Βίκυ άκουσε ότι η Χούντα θα απαγόρευε τις συγκεντρώσεις, αναρωτήθηκε με αφέλεια «Καλά, εγώ πώς θα παντρευτώ;».
Η βέρα που χάθηκε
Παρ’όλα αυτά, ο πιο κοσμικός γάμος της χρονιάς έγινε την Πρωτομαγιά του 1967, στην Μητρόπολη Αθηνών, με κουμπάρο τον Τάκη Β.Λαμπρόπουλο, το μεγάλο «αφεντικό» της COLUMBIA. Όπως αποδείχτηκε, η Βίκυ είχε δίκιο να ανησυχεί. Ώρες πριν ξεκινήσει το μυστήριο, πάνω από 30.000 άνθρωποι -δημοσιογράφοι, θαυμαστές, περίεργοι- κατέκλυσαν την περιοχή, από το Σύνταγμα ως τη Μητρόπολη! Ανήσυχος μήπως η κατάσταση βγει εκτός ελέγχου, ο παπάς τηλεφώνησε στη Βίκυ και στον Μίμη και τους παρακάλεσε να κάνουν το μυστήριο νωρίτερα -στις 6, αντί για τις 8, όπως ήταν προγραμματισμένο- αλλά η νύφη δεν ήταν ακόμα έτοιμη. Tελικά, ο γάμος δεν έγινε ούτε στις 8, μιας και η Βίκυ- αφού έφτασε με μεγάλη δυσκολία στην εκκλησία- δεν μπορούσε να βγει από το αυτοκίνητο (!), που ήταν περικυκλωμένο ασφυκτικά, από κόσμο.
Ήταν τέτοιο το πλήθος, που παραλίγο νύφη και γαμπρός να μην … συναντηθούν. Όταν πλησίασε τον Μίμη -θα διηγούνταν, αργότερα, η Μοσχολιού- το «κύμα» που είχε δημιουργήσει η λαοθάλασσα, πήγαινε εκείνη από την μια μεριά και τον Δομάζο από την άλλη. Ευτυχώς, βρέθηκε δίπλα της ένας φίλος της παλαιστής, ο οποίος της άνοιξε το δρόμο και την πήγε σχεδόν σηκωτή στην εκκλησία, όπου επικρατούσε το αδιαχώρητο. Ο κόσμος, στριμωχνόταν, ανέβαινε σε καρέκλες, άνθρωποι κρέμονταν σαν τσαμπιά, από τον γυναικωνίτη, προκειμένου να δουν τη νύφη (σ.σ. το ζευγάρι, κλήθηκε αργότερα να πληρώσει πάνω από 15.000 δραχμές, ώστε να αποκατασταθούν οι ζημιές που έγιναν στον ναό…). Από το πολύ σπρώξιμο, στη διάρκεια του μυστηρίου, η Βίκυ έχασε τη βέρα της -γεγονός που, όταν μαθεύτηκε, θεωρήθηκε μεγάλη γρουσουζιά. Ευτυχώς, την επόμενη μέρα, κάποιος την βρήκε και της την επέστρεψε.
Το αγοράκι που δεν τα κατάφερε και οι δύο κόρες
Στις 15 Οκτωβρίου του 1967, η Βίκυ έφερε στον κόσμο την πρώτη κόρη της, την Ράνια της. Τραγουδούσε κάθε βράδυ, μέχρι να γεννήσει και δέκα μέρες μετά τη γέννα επέστρεψε στην πίστα -δεν μπορούσε να διανοηθεί πως το μαγαζί μπορεί να έκλεινε και να έμενε κόσμος άνεργος ή απλήρωτος, εξαιτίας της. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου του 1968, γεννήθηκε η Βαγγελίτσα της. Και στις 14 Μαΐου του 1973 , ένα ακόμα παιδί, -ένας γιος που δεν έζησε. Η Βίκυ μπήκε στο μαιευτήριο στον όγδοο μήνα γιατί είχε πόνους και η μαία προκάλεσε πρόωρο τοκετό. Γεννήθηκε ένα αγοράκι, το οποίο έπρεπε να μπει σε θερμοκοιτίδα. Θερμοκοιτίδα, όμως, δεν υπήρχε τότε σε όλα τα μαιευτήρια -χρειάστηκε να τρέξει ο Δομάζος και να πάρει μία από το Παίδων. Ο χρόνος που μεσολάβησε μέχρι να πάει και να γυρίσει, αποδείχτηκε μοιραίος. Τρεις μέρες αργότερα έχασαν το μωρό τους, αφού πρόλαβαν και το «αεροβάφτισαν» Αλέξανδρο. Ο χαμός του, τους στοίχισε πολύ.
Το διαζύγιο και ο δεύτερος γάμος
Η είδηση του διαζυγίου τους, το ’78 έσκασε σαν βόμβα, δίνοντας τροφή στα λαϊκά έντυπα, και σε ένα γαϊτανάκι από φήμες και φτηνά κουτσομπολιά -για απιστίες, για καυγάδες που είχαν ως αιτία τον διαφορετικό τρόπο ζωής του ζευγαριού. Η Μοσχολιού και ο Δομάζος, αντιμετώπισαν όλη αυτή την επώδυνη ιστορία με ευγένεια, αξιοπρέπεια και σιωπή. Προχώρησαν τις ζωές τους, έκαναν άλλες σχέσεις -εκείνος ξαναπαντρεύτηκε- έμειναν φίλοι. «Δεν είχαμε προβλήματα. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν το δικό μου… Δηλαδή ότι τον αγαπούσα πολύ τον άντρα μου, ήταν η πρώτη μου αγάπη και δεν τον χαιρόμουν» , θα εξηγούσε η Βίκυ το 2002 στο Music Corner «Μια βδομάδα με τον Παναθηναϊκό στο ξενοδοχείο, μετά άλλη μια βδομάδα με την Εθνική στο ξενοδοχείο, δεν προλάβαινα να τον δω…». Κι άλλοτε, τις σπάνιες φορές που αναφερόταν στο γάμο τους, παρατηρούσε με πικρία πως, τελικά, η «κακοσημαδιά» από το πέσιμο της βέρας, βγήκε αληθινή…
Ο δεύτερος γάμος
Ο Μίμης Δομάζος είναι σήμερα παντρεμένος με την Αργυρώ (Ηώ) Θεοδώρου με την οποία έχουν μια κόρη, τη δημοσιογράφο / ραδιοφωνική παραγωγό και δημοτική σύμβουλο Αθηναίων Θεόπη (Πόπη) Δομάζου.
Από το 1967 ως το 1978 υπήρξε παντρεμένος με τη λαϊκή τραγουδίστρια Βίκυ Μοσχολιού (με κουμπάρο τον στρατιωτικό της Χούντας Ιωάννη Λαδά), με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, την Ράνια (Ουρανία) το 1967 και την Ευαγγελία το 1968. Το 2016 παρουσίασε το λεύκωμά του με τίτλο «Μίμης Δομάζος: Μυστικά και άλλες αποκαλύψεις», στο οποίο αναφέρονται πολλά περιστατικά από τη μεγάλη καριέρα του, ενώ είναι γεμάτο από σπάνιες φωτογραφίες.
