Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στο Πειραιά στις 25 Οκτωβρίου 1952 και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική καριέρα του από τα «τσικό» του Ολυμπιακού.
Της: Έπη Τρίμη
Το 1972 έκανε ντεμπούτο στην ανδρική ομάδα, με την οποία αγωνίστηκε έως το 1981. Με τους «ερυθρόλευκους» έπαιξε σε 207 επίσημα παιγνίδια (4 γκολ), κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα (1973, 1974, 1975, 1980, 1981) και τρία κύπελλα (1973, 1975, 1981).
Πολυσύνθετος αμυντικός, αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία στις δύο κορυφαίες ελληνικές ομάδες, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, ενώ αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία του στην εθνική ομάδα. Διακρίθηκε και ως προπονητής, προτού εγκαταλείψει τα εγκόσμια από μία σπάνια ασθένεια στην πιο παραγωγική ηλικία του το 2004.
Το 1981 ο Γιώργος Βαρδινογιάννης τον έφερε στον Παναθηναϊκό, πληγώνοντας το γόητρο των Πειραιωτών. Στο «τριφύλλι» καθιερώθηκε ως κεντρικός αμυντικός (λίμπερο), δημιουργώντας σχολή στη συγκεκριμένη θέση. Αγωνίστηκε σε 131 επίσημα παιγνίδια (1 γκολ) και πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα (1984, 1986) και τρία κύπελλα (1982, 1984, 1986). Την περίοδο 1984-1985 ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας (με συμπαίκτες του επιπέδου του Δημήτρη Σαραβάκου, του Χουάν Ραμόν Ρότσα και του Βέλιμιρ Ζάετς), που έκανε μία ονειρεμένη πορεία στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (νυν Τσάμπιονς Λιγκ) και έφθασε ως τα ημιτελικά της διοργάνωσης, όπου αποκλείστηκε από τη μεγάλη Λίβερπουλ εκείνης της εποχής.
Στην Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε 46 φορές, από το 1974 έως το 1985, και ήταν «παρών» στην πρώτη μεγάλη διάκριση της ιστορίας της, τη συμμετοχή της στην τελική φάση του Κυπέλλου Εθνών (νυν Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα), που έγινε στην Ιταλία το 1980.
Το 1986 κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και σχεδόν αμέσως ξεκίνησε καριέρα προπονητή από τον Εθνικό Ελληνορρώσων, ομάδα των τοπικών κατηγοριών της Αθήνας, για να εργαστεί στη συνέχεια στο Μεσολόγγι, την Προοδευτική, τον Εθνικό Πειραιά, τον Πανιώνιο και τον Παναργειακό. Το 1995 έκανε το ντεμπούτο του στην Α’ Εθνική, όταν ανέλαβε τον Εθνικό Πειραιώς και συνέχισε με τον Πανιώνιο (1997) και τον Πανηλειακό (1997-1999).
Τη σεζόν 1999-2000 ήρθε η μεγάλη καταξίωση, όταν ανέλαβε τον Παναθηναϊκό, την ομάδα με την οποία έκλεισε την ποδοσφαιρική του καριέρα. Υπό την καθοδήγησή του οι «πράσινοι» έπαιξαν, κατά γενική ομολογία, το καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά στο τέλος ο Ολυμπιακός του Σωκράτη Κόκκαλη ήταν αυτός που πανηγύρισε το πρωτάθλημα, έχοντας τη σκανδαλώδη εύνοια της διαιτησίας, σύμφωνα με αντικειμενικούς παρατηρητές εκείνης της εποχής.
Ύστερα από μία περίοδο στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης Κυράστας επανήλθε στο «τριφύλλι» το καλοκαίρι του 2001, αλλά παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο της ίδια χρονιάς, μετά την εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟΚ με 1-2. Σε δηλώσεις του είχε τονίσει ότι εγκαταλείπει οριστικά το ποδόσφαιρο, για να ασχοληθεί «με την οικογένειά του και το ψάρεμα». Πάντως, η πορεία του Παναθηναϊκού στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν εξαιρετική και με τον διάδοχό του Σέρχιο Μαρκαριάν έφτασε έως την προημιτελική φάση, όπου αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα.
Σε συνέντευξή του, ο Κυράστας παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε στην πειραιώτικη ομάδα, δήλωσε πως «στο τέλος της καριέρας μου, αισθάνομαι πιο πολύ Παναθηναϊκός απ’ ότι Ολυμπιακός». Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ασχολήθηκε σχεδόν αμέσως με την προπονητική καριέρα. Η πρώτη ομάδα ήταν ο Εθνικός Ελληνορώσων και πέρασε μεταξύ άλλων από την Προοδευτική, τον Εθνικό , τον Πανιώνιο και τον Ηρακλή προτού αναλάβει τον Παναθηναϊκό την περίοδο 1999-2000 και 2001-2002. Στην πρώτη θητεία του στον Παναθηναϊκό, η ομάδα του αντικειμενικά έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο, ωστόσο έχασε το πρωτάθλημα. Το 2001-2002 ο Κυράστας έφτασε την ομάδα του στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λίγκ. Απογοητευμένος όμως από την ποδοσφαιρική εικόνα της χώρας του, αποφάσισε να αποσυρθεί από προπονητής δηλώνοντας ότι «παρατάει το ποδόσφαιρο, πάει για ψάρεμα…»…
Ο Γιάννης Κυράστας άφησε την τελευταία του πνοή την Πρωταπριλιά του 2004, στην «Ευρωκλινική» της Αθήνας, έχοντας προσβληθεί από τη νόσο Φουρνιέ, που προκαλεί γάγγραινα και πολυοργανική ανεπάρκεια. Λίγες εβδομάδες αργότερα, όταν ο Παναθηναϊκός κατακτούσε το νταμπλ, από την εξέδρα ένα ήταν το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα: «Αυτή η κούπα θα φτάσει στ’ άστρα για τον Γιάννη τον Κυράστα».
Η οικογένειά του δεν γνωστοποίησε ότι ο Κύραστας έπασχε από μια σπάνιας μορφής ασθένεια. Η θεραπευτική αγωγή που ακολούθησε είχε αρχικά ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Γρήγορα όμως η κατάστασή του χειροτέρεψε και οι γιατροί που επέβλεπαν την υγεία του έκαναν έκκληση στον κόσμο για αιμοδοσία. Άνθρωποι από όλη τη Ελλάδα ήρθαν στην Αθήνα για να βοηθήσουν τον Γιάννη Κυράστα, αλλά η σπάνια ομάδα αίματός του δυσκόλεψε την κατάσταση.
Η είδηση του θανάτου του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή, στις 17:30 το απόγευμα της πρώτης Απριλίου, βύθισε σε θλίψη την ποδοσφαιρική Ελλάδα. Τα Μέσα της εποχής έκαναν λόγο για «πρωταπριλιάτικο αστείο». Ήταν μόνο 52 χρόνων…. Τραγικές φιγούρες η σύζυγός του, η μικρή του κόρη, η μητέρα του, ενώ πολλοί από τους παλιούς του παίκτες δεν μπόρεσαν τότε στην κηδεία του να κρύψουν τη θλίψη τους. Στην κηδεία του η μικρή κόρη του Γιάννη Κυράστα, Βέρα, ξέσπασε τότε σε φωνές και λυγμούς μέσα στην εκκλησία, καθώς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι δεν θα ξανάβλεπε τον πατέρα της. Και λίγο αργότερα είχε έρθει και το ξέσπασμα της μητέρας του Γιάννη Κυράστα, που μέσα στην παραζάλη της φώναζε στο γιο της ότι «θα πάει σύντομα να τον βρει», ενώ αναρωτιόταν «αν αναστήθηκε».