Αντριάνο: Ο γνωστός ποδοσφαιριστής είχε το προσωνύμιο «αυτοκράτορας». Ο ίδιος βρέθηκε από τις φαβέλες της χώρας του καφέ να παίζει ως ποδοσφαιριστής της Ίντερ και άλλων ομάδων στα μεγαλύτερα γήπεδα της Ευρώπης.
Πάμε λίγο πίσω, στο 1982. Στις φαβέλες του Ρίο, στη Βραζιλία γεννήθηκε ένα υποψήφιο αστέρι του ποδοσφαίρου. Από τα εφηβικά του χρόνια ο Adriano Leite Ribeiro αγαπούσε τόσο πολύ το «όμορφο παιχνίδι» που, όπως και πολλά παιδιά με τα οποία μεγάλωσε, έπαιζε χωρίς παπούτσια στα χόρτα. Άρχισε να παίζει για την ομάδα της τοπικής κοινότητας. Ως παιδί ο Adriano είχε όνειρα, παρόμοια με πολλούς. Λαχταρούσε να έχει ένα μεγάλο, φανταχτερό αυτοκίνητο και να γίνει πλούσιος.
Μια μέρα θα πατούσε το πόδι του σε μερικά από τα μεγαλύτερα γήπεδα της Ευρώπης. Το 1999, ο νεαρός Βραζιλιάνος υπέγραψε στην ομάδα Νέων του Flamengo. Αφού εγκαταστάθηκε γρήγορα και εντυπωσίασε τους παράγοντες με το δυνατό ανάστημα του, ο Adriano βρέθηκε αμέσως στην βασική εντεκάδα. Οι νέοι προπονητές του συλλόγου ξεχώρισαν τον νεαρό ως αριστερό αμυντικό. Δεν πέρασε πολύς καιρός και αμέσως είδαν τις πραγματικές του δυνατότητες ως κεντρικός επιθετικός.
Στις 2 Φεβρουαρίου έκανε ντεμπούτο σε ένα τοπικό τουρνουά στο Ρίο (Torneio Rio-São Paulo) εναντίον της Μποταφόγκο. Έπαιξε αρκετά καλά και έτσι ξεκίνησε ως βασικός τέσσερις ημέρες αργότερα στον ίδιο διαγωνισμό εναντίον του Σάο Πάολο. Κατάφερε ακόμη και να πετύχει το πρώτο του γκολ μόνο λίγες μέρες πριν από τα δέκατα όγδοά του γενέθλια.
Τον Ιούνιο του 2000 υπέγραψε συμβόλαιο 2 ετών με την Flamengo και συνέχισε κάνοντας 24 εμφανίσεις και σημειώνοντας 10 γκολ. Θα ενταχθεί στην Inter λίγο πριν από την έναρξη της σεζόν της Serie A 2001/2002. Η συμφωνία κόστισε περίπου 9,75 εκατομμύρια ευρώ και περιελάμβανε έναν παίκτη που ανήκε εν μέρει στην PSG και στην Ιnter που μετακόμισε στη Flamengo, με αντάλλαγμα τον νεαρό Adriano.
Ο άσσος στο μανίκι για τον Adriano ήταν ότι ο σούπερ σταρ της Βραζιλίας Ronaldo (Ronaldo Luís Nazário de Lima) ήταν επίσης παίκτης της Inter. Ο Adriano θαύμαζε τον Ρονάλντο και ο ίδιος τον βοήθησε πραγματικά να εγκατασταθεί και να επικεντρωθεί στο ποδόσφαιρό.
«Ο Ρονάλντο ντε Λίμα μου έδωσε συμβουλές για το πώς να συμπεριφερθώ στο γήπεδο για να κερδίσω το πλήθος. Το παιχνιδιάρικο πνεύμα του ήταν εξαιρετικά σημαντικό για να με κάνει να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Με έκανε να σταματήσω να περνάω νύχτες με κυρίες σε ιταλικά ξενοδοχεία. ”
Αφού του δόθηκε το νούμερο 14 στη φανέλα, ο Βραζιλιάνος έπαιξε 8 παιχνίδια για τους Ιταλούς, έχοντας μόνο ένα γκολ που ήρθε ενάντια στη Ρεάλ Μαδρίτης όταν μπήκε αλλαγή και σκόραρε γκολ από φάουλ με άπειρο στυλ. Τελικά πήγε δανεικός στη Fiorentina, όπου κατόρθωσε να έχει ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα: 6 γκολ σε 15 παιχνίδια.
Δεδομένου ότι ήταν μόνο δεκαεννέα ετών και ακόμα σχετικά νέος στη Serie A, ήταν επίτευγμα που σημείωσε τόσα πολλά γκολ σε όχι τόσα πολλά παιχνίδια. Αυτό κέρδισε το ενδιαφέρον της Πάρμα, που συμφώνησε με την Ιντερ, η οποία περιελάμβανε συμφωνία συνιδιοκτησίας και έναν άλλο θρύλο του ποδοσφαίρου Fabio Cannavaro που μετακόμισε από την Πάρμα στην Ίντερ. Στο νέο του σύλλογο συνεργάστηκε μπροστά με τον Adrian Mutu και όπως αποδείχθηκε, οι δύο τους συνέθεσαν ένα εκρηκτικό δίδυμο.
Ο Adriano άρπαξε πραγματικά την ευκαιρία του να αφήσει το στίγμα του στη Serie A την περιόδο 2002-2004, σημειώνοντας 23 γκολ σε 37 παιχνίδια. Τα αφεντικά της Inter αναστατώθηκαν όταν συνειδητοποίησαν ότι μπορεί να αφήσουν μια μηχανή των γκολ να ξεγλυστρίσει από τα δάχτυλά τους, οπότε τον Ιανουάριο του 2004 υπέγραψαν ξανά το “wonder kid” τους έναντι 23,4 εκατομμυρίων ευρώ.
Η επιστροφή στην Ίντερ ήταν η κίνηση που μετέτρεψε το αγόρι σε άντρα. Γύρισε αποφασισμένος να κάνει “πάταγο” στην πρώτη του σεζόν πίσω στο San Siro. Από τις 17 Ιανουαρίου έως τις 16 Μαΐου 2004 ο Adriano εμφανίστηκε σε κάθε παιχνίδι της Serie A και σχεδόν σε κάθε παιχνίδι του Coppa Italia για την Inter κάνοντας 21 εμφανίσεις συνολικά και με 13 γκολ.
Αυτή η ενθουσιώδης προσπάθεια από τον 22χρονο βοήθησε την Ίντερ να εξασφαλίσει θέση στα προκριματικά του UEFA Champions League, το οποίο ήταν μια τεράστια προσφορά για τους πιστούς της Ίντερ. Η εξέδρα τον βάφτισε με το ψευδώνυμο L’Imperatore di Milano – The Emperor of Milan.
Η επόμενη σεζόν (04/05) ήταν το αποκορύφωμα του κάποτε επονομαζόμενου «Ο νέος Ρονάλντο». Θα αποδειχθεί επίσης ότι ένα δύσκολο τεστ για την εξω-γηπεδική του ζωή. Έχοντας κάνει μια εκπληκτική αρχή στη νέα σεζόν, ο Βραζιλιάνος έγινε μόνιμος κάτοικος της λίστας των σκόρερ ήδη από τις αρχές της σεζόν. Οι οπαδοί της Inter ήταν ήδη ενθουσιασμένοι από τον “Αυτοκράτορα”.
Στις 4 Αυγούστου 2004, ο Adriano προετοιμάζεται για το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν εναντίον της Βασιλείας και εκεί δυστυχώς μαθαίνει ότι ο πατέρας του πέθανε. Ο Almir Leite Ribeiro στα 44 του, απεβίωσε την προηγούμενη νύχτα. Ο Almir και ο Adriano ήταν πάντα πολύ κοντά. Τα νέα ήταν απλώς καταστροφικά για έναν νεαρό άνδρα που πριν από λίγα δευτερόλεπτα, κρατούσε τον κόσμο στα χέρια του.
Από αυτό το σημείο και μετά, η κατάθλιψη άρχισε να λυγίζει τον Βραζιλιάνο σούπερ σταρ. Ο θάνατος του πατέρα του, τον έκανε ασταμάτητο στο γήπεδο. Δυστυχώς αυτό δεν διήρκησε πολύ. Εκτός από την καταπολέμηση της κατάθλιψης, ο Adriano πάλεψε με τον εθισμό του στο αλκοόλ. Ήδη είχε αρχίσει να επηρεάζεται η καθημερινότητα του από αυτό. Άρχισε να λείπει στις προπονήσεις και να διασκεδάζει όλη τη νύχτα.
Αυτό δεν έμεινε απαρατήρητο και τα επόμενα χρόνια βρέθηκε να παίζει όλο και λιγότερο μέχρι που τελικά η Ίντερ δεν μπορούσε πλέον να ανεχθεί τη συμπεριφορά του. Η ομάδα έπρεπε να βοηθήσει τον άνθρωπο πίσω από τον παίκτη.
«Ήταν καλοκαίρι όταν παίζαμε ένα φιλικό παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης και ο Αντριάνο μόλις είχε σκοράρει ένα απίθανο γκολ και εγώ είχα πει στον εαυτό μου ότι έχουμε τον επόμενο Ρονάλντο. Τα είχε όλα. Δύναμη, τεχνική, καλά τελειώματα, σώμα, κεφαλιές. Αυτό που με φόβιζε πάρα πολύ ήταν ότι προερχόταν από τις φαβέλες. Και τις ξέρω πολύ καλά. Οι φαβέλες της Βραζιλίας είναι ίδιες με εκείνες της Αργεντινής μου. Έχω δει τους όποιους κινδύνους.
Ξέρω πως είναι πολύ πονηρό το να έχεις τα πάντα ενώ πιο παλιά δεν είχες τίποτα. Κάθε μέρα μετά το τέλος της προπόνησης τον ρώταγα τι σκόπευε να κάνει αργότερα και αυτό γιατί δεν ήθελα να μπλέξει πουθενά αλλού. Ο Αντριάνο είχε πολύ στενή σχέση με τον πατέρα του. Ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Ωστόσο, κάτι φριχτό συνέβη λίγο πριν την έναρξη ενός αγώνα, αφού ο Αντριάνο έμαθε από το τηλέφωνο ότι ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή.
Ήμουν στο δωμάτιο εκείνη την ώρα και μόλις το έμαθε τον είδα να πετάει το τηλέφωνο με τόση δύναμη στον τοίχο και να το κάνει κομμάτια. Μετά ούρλιαξε πολύ δυνατά. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο. Μάλιστα, μέχρι και σήμερα όταν θυμάμαι αυτή τη σκηνή ανατριχιάζω. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα εγώ και ο Μοράτι τον είχαμε σαν τον μικρό μας αδελφό. Εντωμεταξύ συνέχιζε να παίζει ποδόσφαιρο, να σημειώνει μερικά απίθανα γκολ και σε όλα να δείχνει με τα χέρια του ψηλά τον ουρανό.
Όμως τίποτα στη συνέχεια δεν ήταν πια το ίδιο. Δεν καταφέραμε να τον βγάλουμε από το αδιέξοδο και τη κατάθλιψη. Αυτή ίσως ήταν η μεγαλύτερη ήττα της καριέρας μου. Αυτό με κάνει μέχρι και σήμερα να νιώθω τόσο αδύναμος» είχε πει ο Χαβιέρ Ζανέτι.
Το 2007 η Ίντερ έστειλε τον Adriano να προπονηθεί με τη Σάο Πάολο στη Βραζιλία. Λίγο αργότερα η Ίντερ συμφώνησε να δανείσει τον striker στον βραζιλιάνικο σύλλογο για τη σεζόν 2007/2008 σε μια προσπάθεια να τον βοηθήσει να ανακτήσει τη φόρμα του και να επικεντρωθεί στο ποδόσφαιρο. Αυτό δεν πήγε ακριβώς βάσει σχεδίου, καθώς ο Adriano εξακολουθούσε να παραλείπει τις προπονήσεις και να μην επικεντρώνεται.
Ωστόσο, δεν τον εμπόδισε να σκοράρει 6 γκολ στα 10 παιχνίδια που συμμετείχε. Δυστυχώς, αυτό δεν ήταν αρκετό για να πείσει την Σάο Πάολο να κάνει μια μόνιμη κίνηση για τον παίκτη και επέστρεψε στην Ίντερ στο τέλος της σεζόν της Βραζιλίας. “Είναι μια σοβαρή κατάσταση για εμάς. Δεν είναι αστείο. Δεν πρόκειται για έλλειψη πειθαρχίας, αλλά δεν θέλω να περιπλέξω τα πράγματα.
Είμαι λυπημένος, όχι θυμωμένος, αλλά δεν θέλω να πω τίποτα. Θα δούμε πώς θα τελειώσουν όλα αυτά. Ανησυχώ για το άτομο και όχι για τον παίκτη. ”, είχε πει ο Ζοσέ Μουρίνιο.
Στο διάστημα που ο Adriano έλειπε, η Ίντερ είχε δημιουργήσει ένα νέο πρότζεκτ με τον Jose Mourinho και ο Βραζιλιάνος πάσχισε να συμμετάσχει. Στις 24 Απριλίου, η Ίντερ ακύρωσε το συμβόλαιο του Adriano (που έχει ήδη λήξει) αφού ο παίκτης εγκατέλειψε το σύλλογο.
Ο παίκτης είχε επιστρέψει στο σπίτι του στη Βραζιλία και επρόκειτο να επιστρέψει στην Ιταλία για να ενταχθεί με τους συμπαίκτες του όταν ανακοίνωσε ότι έκανε ένα διάλειμμα από το ποδόσφαιρο και έκοψε κάθε επαφή με το προσωπικό και τους προπονητές για τρεις ημέρες. Η Ίντερ πήρε τότε την απόφαση να τον αφήσει να φύγει μετά από 8 χρόνια. Πέτυχε 74 γκολ σε 177 εμφανίσεις. Έχοντας ελευθερωθεί από την Ίντερ, ο Adriano επέστρεψε στο σπίτι του στη Βραζιλία και συνδέθηκε με τον σύλλογο όπου ξεκίνησαν όλα.
Μέχρι τις 6 Μαΐου 2009 ο Adriano είχε υπογράψει μια συμφωνία ενός έτους με τη Φλαμενγκο, όπου θα συνέχιζε να ανακαλύπτει εκ νέου τη φόρμα που έκανε τον κόσμο να τον κοιτάξει με θαυμασμό ως νεαρός σούπερ σταρ στην Inter και την Πάρμα. Σκόραρε τακτικά εκείνη τη σεζόν πετυχένοντας και χατ τρικ. Οι εμπνευσμένες του ερμηνείες θα μπορούσαν να ώθησαν τη Flamengo για να κερδίσει τον πρώτο της εγχώριο τίτλο από το 1992.
Οι εμπνευσμένες εμφανίσεις του κέρδισαν την προσοχή της Ρομά στην Ιταλία, οι οποίοι αποφάσισαν να υποβάλουν προσφορά για το πρώην Wonderkid. Ήταν ενα επιτυχημένο ντιλ. Ο Adriano στη συνέχεια επέστρεψε στην Ιταλία για να συνδεθεί με τους νέους συμπαίκτες του τον Ιούνιο του 2010. Είχε υπογράψει μια τριετή συμφωνία παίρνοντας τη φανέλα με το 8. Αφού εμφανίστηκε μόνο 5 φορές σε 7 μήνες και δεν εντυπωσίασε το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου αποφάσιστηκε να ακυρωθεί το συμβόλαιο του Βραζιλίανου άμεσα.
Μάρτιος 2011. Ο Adriano υπέγραψε για έναν άλλο βραζιλιάνικο σύλλογο, την Κορίνθιανς σε συμφωνία ενός έτους. Μετά από λιγότερο από ένα μήνα στο κλαμπ έσπασε τον Αχίλλειο τένοντα κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης. Πέρασε έξι μήνες σε ανάρρωση πριν τελικά κάνει το ντεμπούτο του. Συνέχισε να βάζει μερικά γκολ, αλλά αφέθηκε ελεύθερος από το συμβόλαιό του λίγο μετά από έλλειψη ενδιαφέροντος.
Η τελική του κίνηση ήταν στο Μαϊάμι Γιουνάιτεντ στο MLS 5 χρόνια αργότερα το 2016. Υπέγραψε συμβόλαιο, αλλά ποτέ δεν συμμετείχε ανταγωνιστικά στην ομάδα. O Adriano έχει επιστρέψει στις φαβέλες, στις οποίες μεγάλωσε. Ζει στη φαβέλα Βίλα Κρουζέιρο στο Ρίο ντε Τζανέιρο και φέρεται να είναι αρχηγός συμμορίας. Στα 34 αποφάσισε να γυρίσει εκεί όπου μεγάλωσε. Δίπλα στους φτωχούς και στους εγκληματίες.
Και δεν είναι αρχηγός οποιασδήποτε συμμορίας, αλλά της «Comando Vermelho» («Red Command»), που εμπλέκεται σε υποθέσεις δολοφονιών και εμπορίου λευκής σάρκας, όπλων και ναρκωτικών. Ο Αντριάνο έχει συλληφθεί αρκετές φορές, αλλά πάντα βρίσκει τρόπο να την σκαπουλάρει από την φυλακή. Η πιο πρόσφατη εμπλοκή του με τον Νόμο, αφορούσε τον πυροβολισμό μιας γυναίκας που καθόταν στο διπλανό κάθισμα του αυτοκινήτου του, κατά την αναχώρησή τους από κέντρο διασκέδασης.
Όποια κι αν είναι η γνώμη σας για τον Adriano, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είχε όλα τα δυνατά και ακατέργαστα ταλέντα για να φτάσει στην κορυφή. Είναι λυπηρό να είμαστε θεατές μιας πτώσης, περισσότερο επειδή ο άνθρωπος πίσω από τον παίκτη, απλά δεν μπορούσε να καταφέρει σε έναν κόσμο χωρίς το άτομο που είχε το μεγαλύτερο νόημα για αυτόν. Τον πατέρα του.