Ο Τζο Μπάιντεν βρίσκεται πολύ κοντά στο να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, σε ηλικία 77 ετών, μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες που προηγήθηκαν.
Εκτός, όμως, από τις πολιτικές φιλοδοξίες του που είχαν προηγουμένως αποτραπεί, το οικογενειακό τραύμα είναι αυτό που έχει σημαδέψει ανεξίτηλα τον Δημοκρατικό υποψήφιο.
Μόλις έναν μήνα μετά την εκλογή του για πρώτη φορά το 1972, ο Τζο Μπάιντεν έχασε την πρώτη σύζυγό του, Νίλια, και την ενός έτους κόρη τους, Έμι, σε αυτοκινητικό δυστύχημα, με τους γιους τους Μπο και Χάντερ να τραυματίζονται επίσης.
Το 2015 ο Μπο έφυγε από τη ζωή, μόλις 10 ημέρες μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο με καρκίνο του εγκεφάλου. Είχε προηγουμένως υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την ασθένεια το 2013. Ο Χάντερ έδινε, από την πλευρά του, μάχη με την κατάχρηση ουσιών, ενώ δεν τα πήγαινε και τόσο καλά με τη χήρα του αδελφού του, Μπο.
Ο Μπάιντεν γεννήθηκε το 1942 στην πόλη Ραστ Μπελτ του Σκράντον στην Πενσιλβανία. O πατέρας του, Τζόζεφ, ήταν ένας πωλητής μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, του οποίου η περιουσία είχε πολλές διακυμάνσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Ήταν ο μεγαλύτερος από τα τέσσερα αδέλφια μιας ιρλανδικής καθολικής οικογένειας και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο σπίτι των παππούδων από την πλευρά της μητέρας του, Τζιν, με την οικογένεια να αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες.
«Ο μπαμπάς μου πάντα έλεγε: “Πρωταθλητή, όταν σε χτυπάνε, πρέπει να σηκώνεσαι”», έχει πει ο Τζο Μπάιντεν. Ο νεαρός Τζο άρχισε να γίνεται δημοφιλής ως αθλητής στο σχολείο, παίζοντας φούτμπολ και μπέιζμπολ για την ομάδα του γυμνασίου. Όμως ένα τραύλισμα τον οδήγησε σε bullying από συμμαθητές του, που τον φώναζαν Dash, καθώς και από μια καλόγρια που τον κορόιδευε στο σχολείο. Όταν δυσκολευόταν να διαβάσει ένα κείμενο δυνατά, του φώναζε: «Κύριε Μπου-μπου-μπου-Μπάιντεν, ποια είναι αυτή η λέξη;».
Ο έφηβος τότε Μπάιντεν σηκώθηκε από το θρανίο του και βγήκε από την τάξη ως διαμαρτυρία, επιστρέφοντας στο σπίτι του. Η μητέρα του τον οδήγησε αργότερα πίσω στο σχολείο και βρέθηκε αντιμέτωπη με την καλόγρια, απειλώντας να «της σπάσει το κεφάλι» εάν πείραζε ποτέ τον γιο της ξανά για το τραύλισμά του.
Παρά τις δυσκολίες του, ο Τζο Μπάιντεν ήταν δημοφιλής και εξελέγη πρόεδρος της τάξης αρκετές χρονιές, προτού η αθλητική του επιτυχία τον οδηγήσει στο Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ, όπου έπαιξε ποδόσφαιρο. Αποφοίτησε με πτυχίο στα αγγλικά και στην πολιτική επιστήμη.
Έναν χρόνο μετά την αποφοίτησή του το 1965, ο Μπάιντεν γνώρισε την πρώτη του σύζυγο Νίλια Χάντερ στις Μπαχάμες, όσο βρισκόταν σε διακοπές. Παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα και απέκτησαν τρία παιδιά τις επόμενες χρονιές, τον Τζόζεφ-«Μπο», τον Ρόμπερτ-«Χάντερ» και τη Ναόμι.
Στην επαγγελματική του ζωή, άρχισε να επιδεικνύει την αυξανόμενη φιλοδοξία του, αποφοιτώντας από τη Νομική του Πανεπιστημίου των Συρακουσών το 1968 και τον επόμενο χρόνο έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ. Ενώ ακόμη φοιτούσε, ο Τζο Μπάιντεν πήρε πέντε αναβολές για τον πόλεμο του Βιετνάμ, μία περισσότερη από τον μετέπειτα προεδρικό του αντίπαλο Ντόναλντ Τραμπ. Ο Μπάιντεν χαρακτηρίστηκε μη ικανός για να υπηρετήσει στον στρατό εξαιτίας του άσθματός του, ενώ ο Τραμπ απέφυγε τη θητεία του λόγω θεμάτων με τα οστά στα γόνατά του.
Μετά την αποφοίτησή του ο Μπάιντεν εργάστηκε σε δικηγορικό γραφείο στο Γουίλμινγκτον, προτού αρχίσει να ασκεί τη δικηγορία ως δικηγόρος του κράτους, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκε σε μια δικηγορική εταιρεία με επικεφαλής έναν ντόπιο ενεργό Δημοκρατικό.
Αυτό πυροδότησε τις πολιτικές φιλοδοξίες του νεαρού άνδρα να εγγραφεί ως Δημοκρατικός και να μπει στο κομητειακό συμβούλιο σε μια παραδοσιακά δημοκρατική περιοχή, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1972. Εκείνη η χρονιά αποδείχτηκε τεράστια καμπή για τον Τζο Μπάιντεν, καθώς κατάφερε να μπει στην εθνική σκηνή με μια νίκη-έκπληξη στη Γερουσία των ΗΠΑ στο Ντέλαγουερ. Ήταν ο μόνος Δημοκρατικός που αμφισβήτησε το κατεστημένο, τον Τζέι Καλέμπ Μπογκς, και έκανε εκστρατεία με πολύ λίγα χρήματα, ενώ ελάχιστοι του έδιναν πιθανότητες να τα καταφέρει.
Ουσιαστικά η ομάδα του αποτελούνταν από τα μέλη της οικογένειάς του, αλλά κατάφερε να νικήσει με μικρή διαφορά τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του, με το 50,5% των ψήφων, καθιστώντας τον το πέμπτο νεότερο άτομο που εκλέχθηκε ποτέ στη Γερουσία εκείνη την εποχή.
Αλλά μόλις έναν μήνα αργότερα, η τραγωδία τού χτύπησε την πόρτα: η σύζυγός του, Νίλια, και η ενός έτους κόρη τους, Ναόμι, σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιικό δυστύχημα, όταν είχαν βγει για τις χριστουγεννιάτικες αγορές στο Ντέλαγουερ.
Το αυτοκίνητό της πέρασε ένα «Stop» και βρέθηκε στον δρόμο ενός φορτηγού, που έσυρε το όχημά της 130 μέτρα μακριά. Ο Μπο και ο Χάντερ ήταν οι μόνοι επιζώντες, με ένα σπασμένο πόδι και ένα μικρό κάταγμα στο κρανίο αντίστοιχα, αλλά η Νίλια και η Ναόμι σκοτώθηκαν.
Ο Μπάιντεν σκέφτηκε ακόμη και να παραιτηθεί προκειμένου να φροντίσει τα δύο μικρά παιδιά του. Ήταν τέτοιος ο πόνος του, είπε ο Μπάιντεν μετέπειτα, που είχε σκεφτεί ακόμη και την αυτοκτονία τις πρώτες ημέρες μετά την τραγωδία, αλλά αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τους δύο γιους του. Όπως είπε: «Το σκέφτηκα, αλλά δεν το έκανα. Είχα σκεφτεί πώς θα ήταν απλώς να πάω στη γέφυρα και να πηδήξω και να τελειώνω για πάντα».
Όμως ο Τζο Μπάιντεν συνέχισε να εργάζεται, να περνά ώρες στο νοσοκομείο δίπλα στο πλευρό των παιδιών του και να διανύει κάθε μέρα μια απόσταση 90 λεπτών πήγαινε-έλα με το τρένο από το σπίτι του στο Ντέλαγουερ στην Ουάσιγκτον για τη δουλειά του.
Το κέφι του για ζωή επανήλθε όταν γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του, Τζιλ Τζέικομπς, σε ένα τυφλό ραντεβού. Παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα και απέκτησαν μια κόρη μαζί, την Άσλεϊ, το 1981. Μετά από αρκετά χρόνια στη Γερουσία, ο Τζο Μπάιντεν αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος για την προεδρία το 1988, στο τέλος της δεύτερης θητείας του Ρόναλντ Ρίγκαν.
Παρά τη δυνατή αρχή, η εκστρατεία του κατέρρευσε όταν κατηγορήθηκε για λογοκλοπή ομιλίας του τότε ηγέτη του βρετανικού Εργατικού Κόμματος, Νιλ Κίνοκ. Άλλες αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας αργότερα έδειξαν ότι και άλλες ομιλίες του είχαν έντονες ομοιότητες με εκείνες άλλων πολιτικών προσωπικοτήτων. Αποκαλύφθηκε επίσης πως μία από τις εργασίες του όταν ήταν φοιτητής Νομικής είχε βασιστεί ουσιαστικά σε ένα άρθρο του Fordham Law Review, παρά το γεγονός ότι το ανέφερε μόνο μία φορά.
Ο Τζο Μπάιντεν ισχυρίστηκε πως όλα αυτά ήταν ψέματα, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος πως είχε γίνει δεκτός στο κολέγιο με υποτροφία και πως είχε παρελάσει με το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων. Αποχώρησε από την προεκλογική μάχη το 1987, λέγοντας ότι η «υπερβολική σκιά» αυτών των λαθών είχε θολώσει την εκστρατεία του.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Γερουσία είχε έρθει σε επαφή με μια σειρά πολιτικών, που αργότερα έπεσαν σε δυσμένεια από τους Δημοκρατικούς. Οι προεδρικές του εκστρατείες απειλήθηκαν ξανά στο μέλλον. Η ψήφος του το 2003 για τον πόλεμο στο Ιράκ αλλά και η προεδρία του για τις αμφιλεγόμενες ακροάσεις το 1991, όπου η Ανίτα Χιλ κατηγόρησε τον υποψήφιο του Ανώτατου Δικαστηρίου Κλάρενς Τόμας για σεξουαλική παρενόχληση.
Ο Μπάιντεν έβαλε ξανά υποψηφιότητα για το ανώτατο αξίωμα το 2008, αλλά δεν τα πήγε καλύτερα, αποχωρώντας αφού συγκέντρωσε λιγότερο από το 1% των ψήφων στην Αϊόβα. Εκείνη τη χρονιά εξελέγη τελικά ο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος τον χαρακτήρισε τον «πιο ευτυχισμένο πολεμιστή της Αμερικής».
Μετά τη νίκη του, ο Ομπάμα ανέθεσε στον Τζο Μπάιντεν να επιβλέπει την οικονομική ανάκαμψη κατά την τελευταία ύφεση. Οι δύο άνδρες διαφώνησαν στο θέμα του Αφγανιστάν στην πρώτη θητεία του Ομπάμα, με τον Μπάιντεν να αντιτίθεται στην αποστολή 30.000 στρατιωτών.
Μέχρι εκείνη την εποχή, ο γιος του, Μπο, είχε ακολουθήσει τον πατέρα του στην πολιτική και έγινε γενικός εισαγγελέας του Ντέλαγουερ το 2007. Στο παρελθόν ήταν στρατιωτικός και είχε υπηρετήσει στο Ιράκ.
Αλλά η τραγωδία χτύπησε ξανά την οικογένεια Μπάιντεν, με τους γιατρούς να διαγιγνώσκουν όγκο στον εγκέφαλο του Μπο, που τελικά τον σκότωσε το 2015, σε ηλικία 46 ετών.
Ο άλλος γιος του Τζο Μπάιντεν, ο δικηγόρος και λομπίστας Χάντερ Μπάιντεν, είχε διαφορετική πορεία. Έλαβε έναν προσοδοφόρο μισθό όταν υπηρετούσε στο διοικητικό συμβούλιο μιας ουκρανικής εταιρείας φυσικού αερίου, κατηγορούμενος για διαφθορά, όταν ο πατέρας του ήταν αντιπρόεδρος. Ο Χάντερ δεν κατηγορήθηκε προσωπικά για εγκληματική παράβαση, αλλά ο Τραμπ δεν άφησε το θέμα να περάσει απαρατήρητο στην πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία. Επίσης, έχει αναφερθεί συχνά στα προβλήματα με ναρκωτικά που αντιμετώπισε ο Χάντερ, ο οποίος έδωσε μάχη με την απεξάρτηση από τον αλκοολισμό και την κοκαΐνη.
Σε μία από τις τελευταίες προεκλογικές του ομιλίες, ο Τζο Μπάιντεν έχει μιλήσει για τη στήριξη της συζύγου του Τζιλ, λέγοντας πως αυτή έγινε η μητέρα για τα δύο παιδιά του. «Μας ένωσε ξανά», είπε ο Μπάιντεν. «Ποτέ δεν περνά», είπε μιλώντας για τον πόνο που βιώνει από τότε που έχασε τον Μπο. Ακόμα και σήμερα, συχνά σταματά για να χαιρετήσει πυροσβέστες, λέγοντας πως αυτοί ήταν που έσωσαν τα δύο παιδιά του στο αυτοκινητικό δυστύχημα της πρώτης γυναίκας του.
Έσωσαν επίσης τον Τζο Μπάιντεν. Το 1988, οι πυροσβέστες τον μετέφεραν στο νοσοκομείο μετά από ένα ανεύρυσμα. Η κατάστασή του ήταν τόσο σοβαρή που κλήθηκε μάλιστα και ιερέας για να του δώσει την τελευταία μετάληψη.
Σχεδόν κάθε Κυριακή, ο Τζο Μπάιντεν επισκέπτεται μια εκκλησία στη γειτονιά του. Στο κοντινό νεκροταφείο αναπαύονται οι γονείς του, η πρώτη του σύζυγος και η κόρη του, αλλά και ο γιος του Μπο, κάτω από μια ταφόπλακα διακοσμημένη με μικρές αμερικανικές σημαίες.