Οι “μαύρες τοποθεσίες” της CIA ήταν μυστικές φυλακές, στις οποίες ανακρίθηκαν χιλιάδες ύποπτοι, χωρίς να τους αναγνωρίζονται τα στοιχειώδη δικαιώματα. Μία πράκτορας που έπαιρνε μέρος στα βασανιστήρια, χωρίς κανένα ίχνος συμπόνοιας, είναι η σημερινή διευθύντρια της Υπηρεσίας, η Τζίνα Χάσπελ, γνωστή ως “ματωμένη Τζίνα”.
Ο Άραβας δεν μίλαγε μέσα σε εκείνο το σφραγισμένο δωμάτιο, όπου οι μυρωδιές που αναδύονταν ήταν ένα μείγμα ιδρώτα, ούρων και ανθρώπινων περιττωμάτων.
Οι ανακριτές του είχαν δοκιμάσει τα πάντα. Του χτύπησαν το κεφάλι στον τοίχο, τον στριφογύρισαν σαν σβούρα, τον κρέμασαν ανάποδα για ώρα ρωτώντας και χτυπώντας ταυτόχρονα, αλλά ο τύπος δεν έσπαγε.
Όταν τον άφησαν γυμνό δεμένο με αλυσίδες στα χέρια που κατέληγαν στο ταβάνι, ο ανακρινόμενος ήταν στα όρια της λιποθυμίας.
«Βάλτε τον στο κουτί αφού δεν μιλάει» ακούστηκε η φωνή του πράκτορα της CIA που είχε το γενικό πρόσταγμα, φράση που ήταν αρκετή για να σπείρει τον τρόμο στα μάτια του γυμνού άνδρα που γούρλωσαν.
Η φράση «όχι στο κουτί, όχι στο κουτί» δεν άλλαξε κάτι.
Δύο πράκτορες με μπαλακλάβες τον κατέβασαν και τον πήγαν σέρνοντας σε ένα κουτί που μετά βίας θα έλεγε κάποιος ότι θα χώραγε ένας μεγάλος σκύλος.
Οι κραυγές του δεν τον ωφέλησαν. Οι δύο άντρες τον στρίμωξαν με μανία μέσα σε εκείνο το ξύλινο κουτί με την μικρή πόρτα, στο οποίο χώρεσε με το ζόρι, σε στάση εμβρύου, χωρίς την δυνατότητα να κάνει την παραμικρή κίνηση.
Όταν τράβηξαν και κλείδωσαν το πορτάκι, έβγαλαν τις μάσκες και έφυγαν από το δωμάτιο βιαστικά, σαν να «πνίγονταν» εκεί μέσα, ενώ λίγα λεπτά μετά ανέπνεαν καθαρό αέρα.
Είχαν χάσει την αίσθηση της ώρας σε εκείνο το υπόγειο και μόνο όταν άναψαν τσιγάρο αντιλήφθηκαν ότι ήταν απόγευμα στο Βουκουρέστι, έξω από την είσοδο ενός κτηρίου, που επίσημα δεν υπήρχε και δεν λειτουργούσε.
Ανεπίσημα την ύπαρξή του συγκεκριμένου black site της CIA γνώριζε μόνο το Λάνγκλεϊ και οι μυστικές υπηρεσίες της Ρουμανίας που είχαν βοηθήσει τους Αμερικανούς να βρουν το ιδανικό location.
Δεν ήταν φυσικά το μόνο, αφού κατά την διάρκεια της θητείας Μπους η Αμερική έστησε δεκάδες μυστικές φυλακές σε διάφορες χώρες του κόσμου, τα περίφημα Black Sites.
Εκεί ανακρίθηκαν παράνομα και με κάθε μυστικότητα χιλιάδες ύποπτοι για τρομοκρατικές πράξεις, χωρίς να έχουν τα στοιχειώδη δικαιώματα που υπαγορεύει η Συνθήκη της Γενεύης για ανθρώπους που βρίσκονται υπό κράτηση.
Από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν μέχρι την Πολωνία, την Ρουμανία την Λιθουανία και την Ταϊλάνδη αυτές οι «μαύρες τοποθεσίες» υποδέχθηκαν για μήνες και χρόνια κυρίως Άραβες σαν τον Αμπού Ζουμπάιντα και τον Αμάρ Αλ Μπαλούτσι.
Ο εικονικός πνιγμός, η στέρηση τροφής και ύπνου, το ξύλο και άλλες μέθοδοι ήταν το καθημερινό τους μενού, «σερβιρισμένο» από εκπαιδευμένα στελέχη της CIA και ψυχολόγους.
Πολλά υψηλόβαθμα στελέχη της υπηρεσίας πήραν μέρος σε αυτές τις ανακρίσεις με βασανιστήρια, ανάμεσά τους και η νεαρή τότε Τζίνα Χάσπελ που είχε αναλάβει επικεφαλής στο black site της Ταϊλάνδης.
Έκανε την «δουλειά» της τόσο καλά και επιδόθηκε με τέτοιο ζήλο στην ανάκριση υπόπτων με βασανιστήρια που μέσα σε λίγες εβδομάδες κέρδισε στα κεντρικά της CIA το προσωνύμιο που ακόμα την συνοδεύει: «Ματωμένη Τζίνα».
Στο μυστικό καταφύγιο της CIA με την κωδική ονομασία «Το μάτι της γάτας», σε μια απομονωμένη περιοχή, κάπου έξω από την Μπανγκόγκ της Ταϊλάνδης η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει.
Ένα δωμάτιο, χωρίς παράθυρα και τον παραμικρό εξαερισμό, έζεχνε για την ακρίβεια μυρωδιές, που θα προκαλούσαν άμεση τάση εμετού στον οποιοδήποτε φυσιολογικό άνθρωπο.
Όχι όμως και στην 46χρονη στις αρχές των 00’s γυναίκα που στεκόταν αγέρωχη και με ένα ελαφρό μειδίαμα, βλέποντας έναν γυμνό μουσουλμάνο να στέκεται μετά βίας στα πόδια του.
Ήταν ο Αμπού Ζουμπάιντα, επιτελικό στέλεχος της Αλ Κάιντα, που είχε συλληφθεί τον Μάρτιο του 2002 στο Πακιστάν και τραυματίσθηκε βαριά κατά την διάρκεια της επιχείρησης από την CIA.
Όταν ανάρρωσε πλήρως μεταφέρθηκε αρχικά στην Πολωνία και μετά στην Ταϊλάνδη, όπου τα βασανιστήρια στην ανάκρισή του ήταν σε καθημερινή βάση.
Επικεφαλής ανακριτής ήταν η «Ματωμένη Τζίνα», αυτή που έδινε τις εντολές στους πράκτορες για την «περιποίηση» του Ζουμπάιντα.
«Πάλι» διέταξε η Χάσπελ, ανυπόμονη θαρρείς να δει για πολλοστή φορά τον Αμπού να υποβάλλεται στο μαρτύριο του εικονικού πνιγμού, δεμένος και με ένα πανί στο πρόσωπο.
Αυτό έγινε ογδόντα τρεις φορές στην περίπτωσή του.
Το νερό που έπεφτε συνέχεια τον έπνιγε, δεν μπορούσε να αναπνεύσει και δεν μπορούσε να κάνει τίποτε για να το αποφύγει, την ίδια στιγμή που η επικεφαλής στο «Μάτι της γάτας» Τζίνα Χάσπελ απολάμβανε το θέαμα.
Κάπως έτσι έγραψε την δική της προσωπική ιστορία, κάπως έτσι την θυμούνται πρώην στελέχη της CIA, που την έζησαν από κοντά όταν υπηρετούσε σε διάφορα πόστα εντός και εκτός Αμερικής, με μεταθέσεις σε Ευρώπη και Ασία, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι μια γυναίκα είναι ικανή για όλα.
Ικανή να συμμετάσχει ή ίδια στον βασανισμό ενός κρατουμένου, βιάζοντάς τον με το φαγητό που δεν έτρωγε ή απειλώντας να τον «περιποιηθεί» με ένα ηλεκτρικό τρυπάνι, αν δεν μιλήσει.
Ικανή να χτυπάει μια έγκυο γυναίκα στο στομάχι, προκειμένου να αποσπάσει πληροφορίες και ικανή να βάλει έναν κρατούμενο σε ένα δωμάτιο με πολική θερμοκρασία.
Ο τελευταίος «πάγωσε» κυριολεκτικά, αφήνοντας τη τελευταία του πνοή μέσα σε κείνο το δωμάτιο του θανάτου, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν είχε τελικά καμία αξία, για την Τζίνα Χάσπελ που ηγείτο πολλές φορές σε τέτοιους είδους ανακρίσεις και τους «συνεργάτες» της.
Πρόκειται για την ίδια γυναίκα που είναι πλέον εδώ και καιρό η νέα διευθύντρια της CIA, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων για την επιλογή της από τον Ντόναλντ Τραμπ.
Παλιοί αξιωματούχοι της CIA δεν δίστασαν να την παρομοιάζουν και ως έναν θηλυκό Μένγκελε, που δεν σταματάει μπροστά σε τίποτε, προκειμένου να ολοκληρώσει την όποια αποστολή της.
Κάτι που φάνηκε όταν υπέγραψε η ίδια το έγγραφο για την καταστροφή 92 ταινιών με βασανιστήρια υπόπτων για τρομοκρατία από πράκτορες της CIA σε μυστικές τοποθεσίες.
Σε πολλές από αυτές «έπαιζε» και η ίδια, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν, ακούστηκαν και συζητήθηκαν στους θολούς κύκλους των μυστικών υπηρεσιών, όπου η ανακάλυψη της αλήθειας είναι πραγματικά κάτι πολύ δύσκολο.
Στο τέλος δημοσιοποιήθηκαν, προκαλώντας την ανάλογη «ζημιά» στην CIA, η οποία κινήθηκε νομικά για να σταματήσει την Washington Post από την δημοσιοποίηση ενός ρεπορτάζ για τις μυστικές φυλακές της σε διάφορες χώρες.
Δεν τα κατάφερε, όμως η Χάσπελ όχι μόνο την γλίτωσε, αλλά έφτασε στην κορυφή αναλαμβάνοντας Διευθύντρια της CIA στα 62 της χρόνια, έχοντας ξεκινήσει την «λαμπρή» πορεία της το 1985, ως αξιωματούχος που αξιολογούσε αναφορές.
Οι ικανότητές της, η οξυδέρκεια, η αστραπιαία αντίληψη και οι ταχύτατες αντιδράσεις της σε καταστάσεις που χρειαζόντουσαν άμεσες λήψεις, της έδωσαν πολύ γρήγορα προαγωγή.
Υπηρέτησε ως σταθμάρχης της CIA καλυμμένη πάντοτε πίσω από διπλωματική ιδιότητα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, στην Τουρκία και στην Ασία.
Στα κεντρικά της υπηρεσίας στο Λάνγκλεϊ κάποιοι τη λάτρεψαν και πολλοί περισσότεροι την ανιπάθησαν όσο ανέβαινε στην ιεραρχία, ενώ ελάχιστα είναι γνωστά για την προσωπική της ζωή.
Παρόλο που χώρισε από τον σύζυγό της Τζεφ, κράτησε το επίθετό του, πιθανότατα όπως λένε οι κακές γλώσσες για να μην γίνει γνωστό ότι ούτε αυτός άντεξε τον αυταρχικό και πολύ δυναμικό χαρακτήρα της.
Αυτόν που την οδήγησε να χτυπάει η ίδια μια έγκυο γυναίκα, αρνούμενη να δείξει έστω και το παραμικρό ίχνος συμπόνοιας απέναντι σε ένα πλάσμα που κυοφορούσε μέσα του μια νέα ζωή.
Στην περίπτωσή της και μετά από το tweet του Έντουαρντ Σνόουντεν για την Τζίνα, της ταιριάζει μάλλον απόλυτα ο διάλογος από το αριστουργηματικό «Ριχάρδος ο ΙΙΙ» του Ουίλιαμ Σέξπιρ.
Αυτός που διαμείβεται ανάμεσα στη Λαίδη Αννα και τον «σκοτεινό» βασιλιά που «καθάρισε» όλους όσους ήταν εμπόδιο στην άνοδό του, όταν αυτή του λέει: «Κανένα θηρίο δεν είναι τόσο άγριο, που να μη νιώθει μια σταλιά συμπόνια».
Η απάντησή του είναι καταλυτική: «Εγώ δε νιώθω συμπόνια, επειδή δεν είμαι θηρίο. Είμαι άνθρωπος…».