Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είναι είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός αλλά και αυτοδημιούργητος καθώς μεγάλωσε από τα δυο του χρόνια με τον παππού και τη γιαγιά αφού χώρισαν οι γονείς του και έμεινε μόνος του από πολύ μικρή ηλικία.Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είναι ηθοποιός. Δείγμα της δουλειάς του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Καγκουρώ (2016), Homo Greco (2018), ΑΙ2 τραγωδίαι (2015).
Της: Έπη Τρίμη
Σήμερα, τον απολαμβάνουμε τηλεοπτικά στις “Άγριες Μέλισσες“.
Η παιδική ηλικία
Στα δυο μου χρόνια χώρισαν οι γονείς μου και βρέθηκα στα Τρίκαλα με παππού και γιαγιά. Με μεγάλωσαν εκείνοι. Ο παππούς ήταν αριστερός και η γιαγιά μου δεξιά. Εκείνη μου διάβαζε μυθολογία και για τους Παλαιολόγους. Ενώ από την άλλη ο παππούς τα ισοπέδωνε όλα. Ήταν μηδενιστής! Όταν ερχόταν ο πατέρας μου να με δει χαιρόμουν πολύ και έτρεχα στην αγκαλιά του! Με κάλυπταν πλήρως η γιαγιά και ο παππούς οπότε δεν μου έλειψε κάτι. Μετά πήγα φαντάρος, μετά έγινα διαφημιστής. Πάντα ασχολούμουν ως χόμπι με την μουσική και το θέατρο, έπρεπε και να ζήσω… Έμενα μόνος μου. Και μετά από μια ψυχοθεραπεία στα 27 μου το πήρα απόφαση να γίνω ηθοποιός. Αυτό ήθελα να κάνω πάντα αλλά ζούσα μόνος μου από μικρός δεν είχα χρήματα. Και μου είπε η ψυχολόγος ” Δεν θα πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου επειδή δεν έχει λεφτά;” Και τότε το πήρα απόφαση…
Το κλαρίνο
Δεν είχα καμία σχέση με το κλαρίνο. Όταν είχα πάει στο κάστινγκ με ρωτάνε: «Το φυσάς το κλαρίνο;». (Γελια). Κάνε απλά ότι το φυσάς μου είπανε. Έβαλα αγγελία στο Facebook και βρήκα έναν άνθρωπο και συναντηθήκαμε 2-3 φορές και μου έμαθε κάποια πράγματα! Και σε μερικές σκηνές μου είπαν να παίξω κάτι για να βγει φυσικά και μετά θα έβαζαν κάτι άλλο από πάνω αλλά τελικά τους άρεσε και το κρατήσανε.
Έχει πολύ πλάκα που με σταματάνε στον δρόμο. Στην αρχή είναι χαρούμενοι και χαμογελαστοί. Μόλις πω γειά σας, οικειοποιούνται την σχέση μας και αρχίζουν: «δεν ντρέπεσαι; Πως το κάνεις αυτό στην Ουρανία;»
Ο γάμος και η πατρότητα
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής έχει πει σχετικά: “Είμαστε 4 χρόνια μαζί με την Έλενα και περιμένουμε κάπου στο Μάρτιο το παιδί μας!
Όταν την είδα είπα ότι ήταν η γυναίκα της ζωής μου. Αλλά και εκείνη όταν με είδε – έπαιζα μουσική σε ένα κλαμπ- είπε κάτι παρόμοιο. Είπε στη φίλη της αυτός είναι η αδελφή ψυχή μου… Περιμένουμε αγόρι και γουστάρουμε πολύ και οι δυο που είναι αγόρι”.
Ο τοκετός στο σπίτι
«Κάναμε τη γέννα εναλλακτικά. Η γυναίκα μου ήθελε να γεννήσει στο σπίτι και βίωσα ένα μέρος της διαδικασίας. Αρχικά ήμουν επιφυλακτικός, αλλά ήθελα να είμαι δίπλα στη γυναίκα μου σε όποια απόφαση και να έπαιρνε. Πήρε αυτή τη γενναία απόφαση να γεννήσει τόσο σκληροπυρηνικά. Είναι αμαζόνα», είπε χαρακτηριστικά o Βαγγέλης Αλεξανδρής.
«Ήμουν πάνω από τις μισές ώρες κοντά της. Μετά έπρεπε να φύγω γιατί θα γυρίζαμε μια σκηνή η οποία συνδεόταν με κύριες σκηνές και δεν μπορούσα να λείπω. Βγαίνοντας έξω μου λέει η μαία: «Να είσαι χαρούμενος τώρα, έρχεται ο γιος σου» . Με το που μπαίνω στο αυτοκίνητο, με πιάνει ένα κλάμα… Μου βγήκε όλη η ένταση, το να πονάει έτσι η γυναίκα μου και να μην μπορώ να κάνω κάτι, ήταν δύσκολο για εμένα. Ήμουν σε διαρκή επικοινωνία με τη μαία, μου έστελνε μέσω viber φωτογραφίες σε διάφορες φάσεις του τοκετού».
Μάλιστα, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής αποκάλυψε: «Και συνέβη ένα αστείο περιστατικό. Ήμασταν στο γύρισμα σε μια σκηνή που ανακαλύπτουν θαμμένο έναν νεκρό και τότε χτυπάει το τηλέφωνο και μου λένε “να σου ζήσει ο γιος”. Ξεκινάμε γύρισμα και είμαστε ο Προύσαλης, ο ταξίαρχος που έχει γονατίσει και κλαίει, ο Κυπραίος, ο Παναγιώτης, σε μια πολύ άσχημα φορτισμένη στιγμή, και στο πλάνο ήμουν ο μόνος χαρούμενος. Σταματάει το πλάνο ο σκηνοθέτης και μου λέει “Αλεξανδρή, ώπα, εδώ βρήκαμε πεθαμένο, ξέχνα για λίγο τη γέννηση του γιου σου!”. Δεν θα ξεχάσω αυτό το γύρισμα ποτέ στη ζωή μου».
